Męczennicy miłosierdzia[1][2]

Czcigodny br. Antoni de Santiago

Uczestnik drugiej szczęśliwej próby osiedlenia się na Filipinach w 1641 r. Ostatnią jego posługą było pełnienie funkcji administratora w Hacienda Buenavista, gdzie 14 kwietnia 1665 r. padł ofiarą czarnego plemienia, które zeszło z gór, by dokonać grabieży żywności. Śmiertelnie trafiony strzałą upadł na pień drzewa, na które wcześniej wspiął się ciemnoskóry dziesięcioletni chłopiec, który widząc, że zakonnik klęczał u podnóża drzewa, naiwnie myślał, że został tam na straży i nie schodził z drzewa, dopóki po dwóch dniach ludzie z farmy nie odnaleźli zmarłego duchownego i małego chłopca na drzewie. Zabrali go więc do klasztoru w Manili, gdzie jakiś czas później, pouczony o naszej wierze, przyjął chrzest święty. W ten sposób br. Antoni, po latach przywracania zdrowia fizycznego tak wielu chorym, u kresu swojego ziemskiego życia zdążył jeszcze swoją krwią ofiarować przerażonemu chłopcu szansę na osiągnięcie zdrowia duchowego.

Czcigodny br. Wawrzyniec Gómez

Wysłany z misją medyczną do Prowincji Ilocos, wpadł w zasadzkę plemienia Tinguiani, które zaszło z gór by dokonać grabieży, i które 7 stycznia 1702 r. odebrało mu życie strzałami z łuku.

Czcigodny br. Jan Antoni Guémez

Zmarł 13 maja 1731 r. przebity włócznią przez wojowników plemienia Ladrones podczas jednego z ich częstych napadów na Hacienda Buenavista. Jego śmierć wzbudziła głęboką konsternację zarówno z powodu okrucieństwa i wiarołomstwa zabójców, jak i cnót, którymi odznaczał się ten przykładny zakonnik, gorliwie wypełniając swoje obowiązki.

[2][1]IT. santitą FR. sainteté; ES. santidad, DE. heilig; EN. holy, PL. świętość. Santo = ebr. qādoš; gr. άγιος; lat. sanctus: imiesłów czasu przeszłego sanciō: sancitus, uświęcony, nienaruszalny; uznany. Sacrum: przynależące do sfery świętej; przeciwieństwo do profanum: czyli tego to co jest “przed”, to znaczy poza sferą świętą.