Urodzony w Luchente (Walencja) 8 października 1902 r.

Zmarł w Sant Boi de Llobregat (Barcelona) 7 października 1984 r.

Brat Tomasz był godnym podziwu zakonnikiem; życie zakonne spędził w dwóch konwentach: w Walencji i Sant Boi. W Walencji posługiwał jako jałmużnik przez 28 lat. Był niestrudzony w swojej pracy apostolskiej; odznaczał się całkowitym przylgnięciem do ślubu szpitalnictwa, pozostawił niezatarte wspomnienie w tych, którzy spotkali go na swojej drodze. Później został przeniesiony do szpitala Sant Boi, gdzie pozostał aż do śmierci. Tam poświęcił się posłudze szpitalniczej wykonując najbardziej pokorne zadania, opiekował się niepełnosprawnymi chorymi. Był człowiekiem głębokiej wiary, biblijnej mądrości, z sercem przepojonym szpitalnictwem.

Na łożu śmierci powtarzał: „Jeśli cierpię z Chrystusem, z Chrystusem żyję, jeśli umrę z Chrystusem, zmartwychwstanę z Chrystusem” (por. 2 Tm 2, 11 i 1 Kor 15, 54-57).

Podczas czuwania przy zmarłym, oprócz Słowa Bożego, odczytano dwa świadectwa brata Tomasza: list z pozdrowieniami skierowany do rodziny z okazji jego wstąpienia do Zakonu i jego poświęcenie się Dziewicy Maryi.

Pogrzeb brata Tomasza był momentem niezwykle wzruszającym, ale jednocześnie przesiąkniętym atmosferą szczególnej radości z odrodzenia się do nowego życia niezapomnianego i wzorowego brata szpitalnego.

Zakon Szpitalny w 1989 r. założył w Sant Boi fundację non-profit, nazwaną imieniem brata Tomasza Caneta, mającą za zadanie poprawę i ułatwienie rozwoju osobistego, integracji społecznej i ochrony osób chorych psychicznie.