Urodzony w Lodine (Nuoro) 28 maja 1774 r.

Zmarł w Cagliari 30 maja 1851 r.

Wstąpił do nowicjatu 3 grudnia 1796 r. i rok później,18 grudnia, złożył profesję zakonną, ukończył studia teologiczne i 10 sierpnia 1804 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Był gorliwy w swej posłudze i troskliwy przy łóżku chorego. Ze względu na wybitne przymioty umysłu i serca, był magistrem nowicjatu w Rzymie w latach od 1815 do 1817, w Cagliari od 1825 do 1828 i od 1837 do 1843; a także magistrem neoprofesów na Sardynii od 27 czerwca 1817 r.

Na Kapitule Prowincjalnej w 1818 r. został wybrany na Przełożonego w Cagliari. Powierzono mu odpowiedzialne zadania, zarówno jako sekretarza wizytacji kanonicznych w Prowincji Sardyńskiej, jak i przewodniczącego kapituł prowincjalnych.

O. Demelas odznaczał się ogromnym nabożeństwem do Maryi: bardzo często przyzywał ją jednym słowem, które wskazywało na całe jego synowskie zaufanie i oddanie się jej opiece: „Matko!”. Był także wielkim apostołem kultu Matki Bożej, zwłaszcza jako Matki Bożej Uzdrowicielki Chorych, który szerzył nie tylko wśród chorych w Cagliari i okolicznych wioskach, ale także na całej Sardynii.

W jego pokoju było okno, które pozwalało mu patrzeć do wnętrza kościoła, przy którym, na kolanach, spędzał długie godziny, dzień i noc adorując Przenajświętszy Sakrament: zwykł mawiać, że pośród wielu łask otrzymanych od Pana było to, że został „jego dworzaninem”.

W ostatnich latach życia dręczyły go okresowe gorączki i wiele innych dolegliwości, które znosił z ogromną cierpliwością ze względu na Boga. Umarł pobożnie, tak jak żył, w miesiącu, w którym się urodził, poświęconym Matce Bożej, pod której matczynym spojrzeniem toczyło się całe jego życie. Na kilka chwil przed śmiercią na jego twarzy zauważono dziwne światło, uznane za cud, podczas gdy na szpitalnym łożu widoczne było zupełnie inne światło.

Jego doczesne szczątki spoczywają w kościele pod wezwaniem Sant'Antonio Abate, znajdującym się przy jego szpitalu, pod amboną, w filarze między kaplicą Madonny d’Itrii i Matki Bożej Uzdrowienia, gdzie zostały przeniesione 5 czerwca 1853 r.

O. Salvatore Collu, sac., jego współbrat i zaufany powiernik, napisał “Krótki tekst o cnotliwym życiu ojca Franciszka Demelas kapłana Zakonu św. Jana Bożego”.