(imię świeckie: Bernard)

Założyciel Zgromadzenia “Sióstr Miłosierdzia św. Jana Bożego”.

Rozpowszechnił Zakon w Indiach.

Urodzony w Berlinie, 27 lutego 1918 r.

Zmarł 21 listopada 2005 w Kattappana (Indie).

Był najstarszym z trzech braci. Brat Fortunat spędził swoje dzieciństwo i nastoletnie lata w Woliborzu, małej miejscowości położonej na Śląsku. W roku 1935 wstąpił we Wrocławiu do Zakonu Bonifratrów i 20 września tego samego roku rozpoczął nowicjat. Po złożeniu ślubów czasowych 21 listopada 1936 r., najpierw z uwagi na wrogość narodowego socjalizmu do Kościoła, a następnie w związku z II wojną światową, musiał czekać 10 lat na złożenie ślubów wieczystych, co nastąpiło dopiero w 1946 roku.

Zdobył wykształcenie zawodowe pielęgniarza i asystenta medycznego. Prace w tym charakterze mógł wykonywać w szpitalu braci bonifratrów we Wrocławiu do 1950 roku, dopóki wraz z innymi niemieckimi współbraćmi nie został wydalony ze Śląska, który w międzyczasie został przyłączony do Polski.

W kolejnych latach był jednym z głównych protagonistów tworzenia i rozwoju Prowincji Nadreńskiej, która w późniejszym czasie przyłączona została do Prowincji Bawarskiej.

Na prośbę jednego z biskupów z Indii, w roku 1969 bracia Prowincji Nadreńskiej, zdecydowali o założeniu misji w Indiach. Do realizacji tej idei został wyznaczony 51-letni wówczas brat Fortunat wraz z dwoma innymi braćmi. W ten sposób powstał w Kattappana, w stanie Kerala szpital bonifratrów, który dzisiaj zaliczany jest do najważniejszych ośrodków służby zdrowia w tym regionie.

W roku 1977 brat Fortunat powierzył zarządzanie szpitalem innemu współbratu, a sam poświęcił się pracy w „Domu Ubogich”, który utworzony został na terenie szpitala. W tym samym roku, aby zapewnić opiekę ubogim, wraz z kilkoma kobietami założył zgromadzenie żeńskie – „Sióstr Miłosierdzia św. Jana Bożego”, które w 1994 r. zatwierdził biskup diecezji i które liczy obecnie ok. 90 sióstr.

Brat Fortunat był inicjatorem wielu jeszcze innych przedsięwzięć i programów dla najuboższych z ubogich, a jego praca stała się fundamentem dzisiejszej Prowincji Indyjskiej Zakonu. Za życia czczony już jako „ojciec ubogich”, br. Fortunat zmarł w Kattapana w opinii świętości 21 listopada 2005 r. w wieku 87 lat.

22 listopada 2014 r. w kościele parafialnym w Kattappana, w obecności ponad dziesięciu tysięcy osób, podczas uroczystej Mszy św., której przewodniczył bp. Matteo Arackal, został otwarty jego proces beatyfikacyjny.