Urodzony 13 października 1630 r. w Jerez de la Frontera (Hiszpania).

Zmarł w Limie (Peru) w 1698 r.

W wieku 20 lat, zafascynowany przygodą, zaciągnął się do wojska i udał do Ameryki Łacińskiej. W Cartagenie (Kolumbia) zachorował na syfilis i trafił do szpitala św. Sebastiana prowadzonego przez bonifratrów. Porzucił służbę wojskową, podczas której poznał wiele krajów Ameryki. W 1662 r. powrócił do Limy, całkowicie zmienił swoje życie, oddając się surowym i upokarzającym pokutom publicznym, tak, że uznano go za szalonego i zamknięto na krótki czas, w szpitalu.

Pod wpływem kazania księdza Francesco del Castillo, który następnie stał się jego kierownikiem duchowym, w 1663 r., w wieku 34 lat wstąpił do Zakonu Bonifratrów, by służyć chory i ubogim, ale przede wszystkim by pełnić posługę kwestarza chodząc od domu do domu przez prawie trzydzieści pięć lat życia zakonnego. Kiedy został wybrany przełożonym wspólnoty, Franciszek nie przyjął tego urzędu, wolał poświęcać się prostym zajęciom oraz pokucie i modlitwie.

Ponadto, poświęcał się pracy nad nawróceniem kobiet moralnie upadłych, a także zbudował nowy szpital, aby rozszerzyć stary, który stał się niewystarczający.

Pozostał zawsze “kwestarzem Boga” zbierając jałmużnę na utrzymanie szpitala w Limie, aż do chwili śmierci, spowodowanej ciężką formą puchliny.

Jego szczątki spoczywają w katedrze w Limie.

Został ogłoszony Sługą Bożym przez Leona XIII w dniu 1 stycznia 1881 r.