Urodzony w 1867 r. w Neuhaus

Zmarł w Ratyzbonie w 1946 r.

Urodził się w miejscowości Neuhaus, nieopodal Nittenau, 40 km od Ratyzbony (Bawaria). W wieku 7 lat stracił ojca. Od wczesnego dzieciństwa doświadczył cierpienia i niedostatku. Poznał Bonifratrów w Reichembach, gdzie w 1891 r. właśnie otworzyli szpital psychiatryczny i gdzie on wstępuje do Zakonu Szpitalnego przyjmując imię brat Eustachy, aby całkowicie poświęcić się na służbę chorym i potrzebującym. Jego oddanie dla innych było zawsze ofiarne i naznaczone ogromnym zaangażowaniem na różnych, odpowiedzialnych stanowiskach. Przez 21 lat pełnił funkcję Przełożonego Prowincjalnego Prowincji Bawarskiej. W Ratyzbonie zbudował nowoczesny szpital, w którym wykorzystywane były wszystkie osiągnięcia ówczesnej medycyny.

Podczas reżimu hitlerowskiego brat Eustachy, który charakteryzował się dużą odwagą, cierpiał z powodu ciągłego nękania i częstych dziennych i nocnych wizyt ze strony gestapo oraz wielokrotnych inspekcji archiwów Kurii Prowincjalnej, kontroli rozmów telefonicznych, gróźb i wyczerpujących przesłuchań w celu skłonienia go do złożenia zeznań przeciwko braciom. Udało mu się ocalić honor i Zakon. Nie popierał Führera i narodowego socjalizmu; wskazując na kościół szpitala mawiał swoim współbraciom: „Tam jest nasz Führer”.

W trudnych latach przypadających na okres II Wojny Światowej (1939-1945) brat Eustachy, z siłą ducha i ufnością w pomoc Bożą, kontynuował swoją służbę cierpiącym, w nieustannej jedności z Bogiem i z braćmi, których wspierał w realizacji ich szpitalnego dzieła apostolskiego i w opiece nad chorymi i cierpiącymi.

Jego życie było naznaczone cierpieniem: jako mały chłopiec uległ wypadkowi, spadł z rusztowania, przez co został inwalidą na całe życie; cierpiał również na wrzód żołądka, który przerodził się w nowotwór. W ostatnich tygodniach życia bóle, które znosił z godnym podziwu spokojem, zmusiły go do pozostania w łóżku. Zmarł w Ratyzbonie 10 czerwca 1946 r.

Beatyfikowany 04.10.2009 w Ratyzbonie przez Benedykta XVI (na podstawie Listu Apostolskiego).

Wspomnienie liturgiczne obchodzi się 10 czerwca.