(imię świeckie: Erminio)

Urodzony w 1897 r. w Trivolzio, 12 km od Pawii.

Zmarł w Mediolanie w 1930 r.

Był dziesiątym z jedenaściorga dzieci. Gdy miał zaledwie trzy lata zmarła jego matka, a gdy miał jedenaście, zmarł ojciec. Trafił pod opiekę krewnych, którzy wychowali go w wierze chrześcijańskiej. Uczęszczał do różnych szkół podstawowych w pobliskich miejscowościach. Jego siostra przekazała, że „każdego dnia, przed pójściem do szkoły, szedł do kościoła”. Został wysłany na sześć lat do kolegium św. Augustyna w Pawii, gdzie kontynuował oprócz nauki, także swój rozwój duchowy. W Trivolzio, wraz z przyjaciółmi, założył Koło Akcji Katolickiej “Piusa X”, a także zespół muzyczny.

Po ukończeniu liceum rozpoczął studia na wydziale medycyny, ale w 1917 r. musiał przerwać naukę z powodu powołania do służby wojskowej, którą pełnił w czasie pierwszej wojny światowej w stopniu kaprala służby medycznej. Zawsze miał ze sobą Ewangelie, Listy św. Pawła i O naśladowaniu Chrystusa. Po katastrofalnej dla Włochów klęsce w bitwie pod Caporetto, w czasie odwrotu wojsk zdobył odznaczenie (brązowy medal) odwagę i ogromne poświęcenie, które niestety stało się przyczyną gruźliczego zapalenia opłucnej. Ta choroba, po dziesięciu latach, stała się przyczyną jego śmierci w wieku zaledwie 33 lat.

Kończąc studia medyczne w 1921 r. jako młody lekarz zostaje skierowany do Morimondo (Mediolan), gdzie pozostał aż do roku 1927, do chwili wstąpienia do Zakonu Szpitalnego i gdzie wykonywał swój zawód jak prawdziwą misję miłosierdzia wobec chorych. Ówczesny kierownik duchowy, ks. Ryszard Peretta, towarzysz studiów Przełożonego Prowincjalnego Prowincji Lombardzko-Weneckiej, Zachariasza Castelletti, w szpitalu św. Józefa w Mediolanie, przedstawił młodego lekarza Erminia bonifratrom.

O. Zachariasz widząc młodego lekarza słabego zdrowia, powiedział do ks. Ryszarda Peretti: “Nawet gdyby miał być tylko jeden dzień członkiem naszego Zakonu, z radością go przyjmujemy. Po ziemskiej drodze, na której dał dobre świadectwo, będzie później w niebie naszym aniołem stróżem”. W bonifraterskim szpitalu św. Urszuli w Brescii, dokąd został posłany, oddawał się zarówno najprostszym pracom, ale sprawował także najwyższe urzędy, był np. dyrektorem poradni dentystycznej.

Jego doczesne szczątki spoczywają w urnie w kościele parafialnym w Trivolzio, który nieustannie odwiedza ogromna rzesza pielgrzymów.

Beatyfikowany przez Jana Pawła II 04.10.1981.

Kanonizowany przez Jana Pawła II 01.11.1989.

Wspomnienie liturgiczne obchodzi się 1 maja.