(imię świeckie: Jan Ciudad)

Założyciel Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego.

Urodzony w 1495 r. w Montemor-o-Novo (Portugalia)

Zmarł w 1550 r. Grenada

Pierwsze lata życia spędził w swojej rodzinie o średnim statusie społecznym. W wieku ośmiu lat, bez wiedzy rodziców, opuścił dom rodzinny udając się do Oropesa (Hiszpania), do domu Francesco Cida, zwanego Mayoral, czyli wódz, który był zarządcą trzody i personelu hrabiego Oropesa. Tam spędził kilka lat zajmując się pasterstwem. W wieku 22 lat wstąpił do wojska i wziął udział w wojnie przeciwko Francuzom (1521), a kilka lat później w wojnie o uwolnienie Wiednia od Turków.

Około 1527 r. udał się do Grenady, zamieszkał w małym lokalu w pobliżu Porta Elvira i zajął się sprzedażą książek. Poruszony kazaniem świętego Jana z Avili, słynnego apostoła Andaluzji, postanowił, kierując się jego radą, poświęcić się służbie ubogim i cierpiącym, których w Grenadzie było bardzo dużo.

Dzięki pomocy dobroczyńców wynajął lokal, a następnie zbudował szpital u stóp Alhambry, w którym mógł dawać schronienie wielu cierpiącym ludziom oraz pomagać im z ogromną miłością i z wykorzystaniem nowatorskich technik. Anton Martin i Pedro Velasco stali się jego pierwszymi współpracownikami. Przy zbieraniu jałmużny, chodząc po ulicach Grenady, zwykł wołać: “Bracia czyńcie dla siebie dobro z miłości do Boga!”. Jan „zbierał biednych opuszczonych, chorych i kalekich, których znajdował na ulicach i udzielał im fizycznej i duchowej opieki: “Postaram się sprowadzić do was duchowego lekarza” – mówił ubogim i chorym – „który uleczy wasze dusze, a potem odnośnie do ciała nie zabraknie wam lekarstwa” (Castro XII).

8 marca 1550 r. osłabiony zapaleniem płuc, spowodowanym skokiem do lodowatej rzeki Genil, aby uratować tonącego chłopca, zmarł w domu szlacheckiej rodziny Los Pisas (jego dobroczyńców), klęcząc przy swoim łóżku, ubrany w suknię i z krzyżem w dłoniach.

Przykład Jana doprowadził do narodzin Zakonu Szpitalnego oraz założenia innych szpitali, najpierw w Grenadzie, a następnie w wielu miastach w Hiszpanii, we Włoszech, później w Europie i na świecie. Tak spełniły się słowa Świętego skierowane do jednej z bliskich mu osób, której powiedział: "że będzie miał wielu noszących jego habit na całym świecie i posługujących ubogim" (Castro XVIII).

W 1886 r. Leon XIII ogłosił go patronem szpitali i chorych, a w 1930 r. Pius XI patronem pielęgniarek i pielęgniarzy.

Beatyfikowany 21.09.1630 przez Urbana VIII.

Kanonizowany 16.10.1690 przez Aleksandra VIII.

Wspomnienie liturgiczne obchodzi się 8 marca.