Misja w Boliwii z Braćmi św. Jana Bożego była dla nas, jako małżeństwa, prawdopodobnie najpiękniejszym darem Bożym. Wiemy, że jest to przełomowe doświadczenie w naszej relacji, a nasze życie będziemy dzielić na okres przed i po udziale w misji. Misja zostawiła w nas niezatarty ślad i sprawiła, że patrzymy na nasze przyszłe życie w inny sposób.

Największym błogosławieństwem była praca z dziećmi. Ich szczęście, czułość i wdzięczność za wszystko, co dla nich robiliśmy sprawiały, że każdego ranka budziliśmy się z entuzjazmem i radością, że znowu weźmiemy je w ramiona. Najmniejsi nauczyli nas, że tak naprawdę nie ma ograniczeń w porozumiewaniu się. To było wspaniałe doświadczenie, kiedy każdego dnia oddawaliśmy się do ich dyspozycji i coraz lepiej się z nimi rozumieliśmy, nie oczekując przy tym, że będą się komunikować tak, jak my.

To była dla nas prawdziwa szkoła uczuć, emocji i życia, ale przede wszystkim nauczyliśmy się dzielić z innymi. Możliwość poznania tak fantastycznych osób, tworzenia wspaniałej grupy, z którą mogliśmy każdego dnia rozważać doświadczenia; przeżywanie razem z braćmi wartości szpitalnictwa od środka, w ich domu i w dodatku jako małżeństwo, jest czymś za co nigdy nie przestaniemy DZIĘKOWAĆ.

DZIĘKUJEMY Boże, że liczyłeś na nas w realizacji Twojego projektu miłości, za to, że postawiłeś na naszej drodze wspaniałe osoby, w których mogliśmy wyraźnie Cię ujrzeć; i dziękujemy za wszystkie te osoby, które dzieliły z nami swój czas, radości i życie. Bądźmy solą ziemi i światłością świata!