Mam na imię Joseph. Nie jest to pierwszy raz kiedy staram się opisać drogę mojego powołania. Zrobiłem to już kiedyś, kiedy byłem przez trzy lata u franciszkanów. Po dogłębnym rozeznaniu mojego powołania, zdecydowałem się jednak opuścić tamten zakon i wrócić do domu. Chciałem służyć chorym, więc rozpocząłem studia pielęgniarskie. Pomimo tego, że dobrze odnajdowałem się w życiu studenckim, cały czas czułem tęsknotę za życiem konsekrowanym. Pewnego dnia wpadła mi w ręce ulotka powołaniowa bonifratrów. Najbardziej mnie w niej zainteresowało to, że bracia poświęcali całe swoje życie opiekując się chorymi. Pomyślałem więc sobie, że warto by było lepiej poznać ich charyzmat.

Szpitalnictwo jest wielkim darem Boga dla ludzi cierpiących z powodu choroby lub niepełnosprawności. Pomimo, że jestem na razie na początku formacji zakonnej, od czasu do czasu chodzę opiekować się ludźmi przebywającymi w schroniskach dla ubogich. Czuję ogromne szczęście i pokój z powodu tego kim jestem i co robię. W modlitwie proszę Boga o odwagę, siłę i wierność powołaniu szpitalniczemu, na które odpowiedziałem pragnąc wszystkie moje siły poświęcić ludziom chorym, cierpiącym i potrzebującym.