Dla mnie szpitalnictwo oznacza przyjęcie każdego potrzebującego, bez względu na to, czego potrzebuje, ze szczerą radością, naturalnością i przekonaniem, że to, co czynimy dla innych nadaje sens naszemu życiu.

Szpitalnictwo przejawia się na wiele sposobów. W świecie niepełnosprawności jest to miłość i doskonały profesjonalizm, w świecie opieki medycznej integralna i holistyczna opieka, w której uwzględnia się nie tylko aspekty zdrowotne, ale także psychologiczne oraz duchowe chorego i jego rodziny. W świecie pomocy społecznej i leczniczo-opiekuńczej gościnność i pomoc człowiekowi poprzez ułatwienie zaspokojenia podstawowych potrzeb: pożywienia i dachu nad głową, a następnie wspieranie go w procesie resocjalizacji.

Dla mnie szpitalnictwo oznacza dostrzeganie Jezusa w drugim człowieku. Oznacza traktowanie, słuchanie innych, pomaganie i poświęcanie się im, widząc Jego Oblicze w ich twarzach. Tak jak czynił św. Jan Boży wobec wszystkich potrzebujących.