Urodziłem się 22 stycznia 1985 r. w Lomé. Po przyjęciu sakramentów chrztu i bierzmowania przystąpiłem do Legionu Maryi. Jednym z naszych zadań było odwiedzanie chorych. Odczucia towarzyszące mi podczas wizyt u chorych za każdym razem wywoływały we mnie chęć czynienia czegoś więcej. Pewnego wieczoru wracając z takiej wizyty, spotkałem przyjaciela, który był postulantem u bonifratrów. Tego wieczoru miał spotkanie z bratem odpowiedzialnym za powołania i przekonał mnie, abym mu towarzyszył. Po spotkaniu brat zapytał mnie, czy chciałbym poznać ich życie wspólnotowe. Z początku nie zgodziłem się. Po jakimś czasie przyjaciel jeszcze raz poprosił mnie o towarzyszenie mu i tym razem brat zaproponował odwiedziny w jednym z ich szpitali. Po krótkim namyśle postanowiłem odwiedzić wraz z przyjacielem ten szpital. Przybywszy tam, byłem poruszony cierpieniem chorych, zwłaszcza tych najuboższych. Pierwszy raz widziałem szpital pełen chorych, w większości bardzo biednych. Byłem także zaskoczony widząc, jak pracują bracia; styl ich pracy i podejście do chorych zrobiło na mnie ogromne wrażenie. W drodze powrotnej brat zauważył, wysłuchawszy moich spostrzeżeń, że było to dla mnie niezwykle ważne doświadczenie. Zaproponował zatem, abym stał się częścią ich rodziny zakonnej, abym i ja mógł pomagać chorym. Moja odpowiedź jednak ciągle brzmiała «nie». Odkąd wróciłem do domu, nie mogłem mimo wszystko przestać myśleć o tym doświadczeniu. Po kilku miesiącach namysłu postanowiłem powiedzieć rodzicom o swoim pragnieniu zostania bonifratrem. Z początku byli temu przeciwni. Ale później zgodzili się i udzielili swojego błogosławieństwa. Wróciłem zatem, aby znowu spotkać się z bratem odpowiedzialnym za powołania i oznajmiłem mu o decyzji wstąpienia do Zakonu. Pogratulował mi decyzji, a kilka dni później wszystkie formalności zostały dopełnione i mogłem rozpocząć postulat.