Nazywam się Andrea Marķn Arcila i jestem wykładowcą-wolontariuszem w dziale teatralnym Kliniki św. Jana Bożego w Manizales. Od 2009 roku pracuję z grupą pacjentów, którzy mieli odwagę marzyć i uwierzyć, że sztuka może ich wyzwolić z murów, które wcześniej ograniczały ich wyobraźnię.

Gdyby ktoś mnie spytał, jaki sens ma teatr zarówno w moim, jak i w ich umysłach, odpowiedziałabym, że tym sensem jest po prostu ekspresja. Mają oni duże trudności z wyrażaniem siebie. Dzięki tym warsztatom wszystkie myśli, jakie mają w głowie, mogą wyrażać poprzez działalność artystyczną i twórczą, dzięki temu mogą je poznawać, wyrażać i się z nimi zmierzyć.

Szpitalnictwo to nic innego jak przyjmowanie z miłością i wielkodusznością każdego człowieka. Jako wolontariuszka nauczyłam się przyjmować tych, którzy nie mieli innej możliwości rozwoju, jako człowiek zyskałam mnóstwo przyjaciół, z którymi fajnie się bawimy.

“Zajęcia z panią Andreą są fajne i pełne ekspresji. To coś naprawdę pięknego. Nauczyłem się być nieco mniej zdezorientowany, zagubiony. Fajnie tu być”.

Łączy mnie z pacjentami takie rozumienie szpitalnictwa, które jest pragnieniem przekazywania czegoś światu. Łączy nas grupa teatralna Magiczny Kompas, którą stworzyliśmy, aby nie przestawać marzyć. Jej językiem nie jest ani dyslektyczny chaos, ani mieszanina słów – to rój motyli, które chcą latać.