Do mojego spotkania z Bogiem silnie ukierunkowało mnie: życie zgodne z wiarą w mojej rodzinie, formacja i doświadczenia z mojej parafii oraz ciągłe spotkania z ubogimi (slumsy, schroniska, domy spokojnej starości).

W Zakonie doświadczyłem rzeczy, które mnie głęboko uszczęśliwiły, spędziłem na przykład 15 lat na misji w Peru i Ekwadorze, gdzie zajmowałem się przede wszystkim formacją.

Kolejnymi ważnymi przeżyciami i doświadczeniami było trwanie u boku cierpiących; dostrzeganie Chrystusa w każdym obliczu; pragnienie, by ofiarować im miłość pełną zrozumienia, cierpliwości i radości; pozwalać im odczuć, że Chrystus kocha ich takimi, jakimi są i że ta świadomość może przemienić ich życie.

Powołanie zakonne pozwoliło mi poznać współpracowników i różne sytuacje w wielu krajach, gdzie Zakon jest obecny, tam, gdzie praktykuje się miłosierdzie na rzecz potrzebujących.

Widzę, jak poprzez naszą działalność jako Zakon, jesteśmy w stanie, dzięki jedności z Chrystusem, ofiarować wielu cierpiącym ludziom poprawę zdrowia, nadzieję i nadać sens ich życiu.

Codziennie dziękuję Chrystusowi za łaskę powołania, za to, że mi towarzyszy i stanowi fundament mojego życia.

Jestem szczęśliwy, mogąc służyć Zakonowi. Każdego dnia, z odwagą i hojnością, wspólnie staramy się nieść kolejnym osobom Dobrą Nowinę Szpitalnictwa. Pragnę, abyśmy razem z braćmi i współpracownikami dawali z siebie wszystko to, co najlepsze, aby móc nieść innym Chrystusa, który pociesza, przebacza i wyzwala