Moje świadectwo dotyczy odnalezienia dzięki bonifratrom mojej rodziny duchowej i powołaniowej.

Pracuję od 27 lat z bonifratrami a od 25 zajmuję się Prowincjalnym ośrodkiem duszpasterskim Prowincji Lombardzko - Weneckiej.

Praca w duszpasterstwie była moim młodzieńczym marzeniem, które się spełniło.

Wśród czynników, które kształtowały moje poczucie przynależności do Zakonu była braterska i przyjazna relacja z bonifratrami, dzięki czemu czułam się jak w domu, jak członek rodziny, oni współdzielili ze mną wiedzę, wartości, wysiłki, cele, zmęczenie, itd. To zwiększa współodpowiedzialność i poczucie pełnego zjednoczenia wartości, jaką jest szpitalnictwo i projektu posługiwania potrzebującym tak, jak to czynił Chrystus i nasi święci.

Drugim ważnym elementem było poznanie kilku braci zafascynowanych charyzmatem szpitalnictwa, gotowych do odnowy i do promowania wartości ludzkich i duchowych nie tylko wśród podopiecznych, ale także i wśród współpracowników.

Kolejnym aspektem, który trzeba koniecznie podkreślić jest formacja - na różnych poziomach - oferowana wielu współpracownikom, co jest formą dawania świadectwa przez Zakon oraz pozwala zrozumieć co znaczy być świętymi we współczesnym świecie.

Cóż mogę jeszcze powiedzieć? Dziękuję z całego serca, za to, że jesteśmy narzędziami w realizacji projektu, który Bóg ma dla tych, którzy mają to szczęście, aby spotkać na swej drodze bonifratra.