Dorastałem w niewielkiej miejscowości o nazwie Divina Pastora położonej w centralnej części stanu Sergipe, w Brazylii. Mieszkałem tam do 24 roku życia, pracowałem jako specjalista ds. alfabetyzacji, po czym zdecydowałem się wyjechać do San Paulo, aby rozpocząć postulat w Zakonie Szpitalnym św. Jana Bożego, ale o tym za chwilę.

Jako chrześcijanin, po przystąpieniu do Pierwszej Komunii zacząłem coraz aktywniej uczestniczyć w życiu parafii – działałem w grupach młodzieżowych, jako akolita oraz katecheta, udzielając wsparcia w ramach działalności stowarzyszenia duszpasterskiego pomagającego dzieciom zagrożonym niedożywieniem.

W wieku 20 lat dowiedziałem się o Zakonie Szpitalnym dzięki magazynowi Rodzina Chrześcijańska wydawanemu przez Siostry Paulinki, gdzie we wkładce poświęconej powołaniom znajdowała się sekcja dedykowana Braciom Szpitalnym.

Nowicjat odbyłem w Peru i w 2009 roku złożyłem śluby. Wróciłem do Brazylii, do San Paulo, gdzie w latach 2009-2010 byłem przydzielony do pomocy przy formacji kandydatów.

Obecnie jestem scholastykiem, kończę studia teologiczne i jednocześnie zaangażowany jestem w animację powołań. Każdego dnia poświęcam 4 godziny pacjentom Domu Opieki św. Jana Bożego (jest to ośrodek zdrowia psychicznego). Prowadzę tam zajęcia praktyczne z rękodzieła.

Wierzę, iż tak jak to ujął Ojciec Zezinho: „Odkrycie właściwego powołania zapewnia szczęśliwą przyszłość”.