Kiedy myślę o szpitalnictwie to widzę misję, do której niegdyś Bóg mnie powołał, abym szedł za Jego przykładem i pochylał się nad chorymi i słabymi. Szpitalnictwo jest dla mnie czymś więcej - jest oddaniem na wyłączną służbę Bogu i odnajdywaniem Chrystusa cierpiącego wśród potrzebujących, którzy w naszych dziełach szukają pomocy. W duchu ślubu szpitalnictwa, który składam samemu Bogu widzę ogromne miłosierdzie Boga, który nie szczędzi swoich darów dla tych , którzy poświęcają swoje życie i wstępują do Zakonu Szpitalnego, aby służyć bezgranicznie, z całym oddaniem, dozgonnie „tym najmniejszym”.  Szpitalnictwo jest dla mnie spotkaniem, życiem w komunii z moimi współbraćmi we wspólnocie zakonnej, gdzie nieustannie łączy nas duch modlitwy i charyzmatu. To ciągła współpraca z naszymi pracownikami, w tworzeniu szpitalnictwa przepełnionego profesjonalizmem, oddaniem, odwagą w kształtowaniu opieki nad chorymi wg wizji świętego Jana Bożego. I ostatecznie -szpitalnictwo jest dla mnie bezpośrednim spotkaniem z pacjentami dzieła, w którym posługuję, dzieląc ich troski, służąc im ofiarnie, kierując ich wzrok zawsze ku Miłosierdziu Bożemu.