W chwili pisania tego świadectwa powołaniowego jestem w Sydney (Australia), studiuję w Instytucie Katolickim przygotowując się do licencjatu z teologii. Ten okres studiów jest dla mnie pewnego rodzaju okresem "sabatycznym" po tym, jak przez dwa mandaty pracowałem w Rzymie, jako Radny Generalny Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego. Kiedy wiele lat temu wstąpiłem do Zakonu w Indiach, myślałem, że będę realizował moje powołanie szpitalnicze żyjąc i pracując na terenie Indyjskiej Prowincji Zakonu. Aby lepiej się do tej pracy przygotować wyjechałem na studia pielęgniarskie do Austrii. Kiedy wróciłem do Indii, zostały mi powierzone różne obowiązki administracyjne, byłem też przełożonym wielu naszych wspólnot i dzieł. Później, w roku 2000, zostałem wybrany Radnym Generalnym i tę funkcję pełniłem przy boku dwóch Przeorów Generalnych. Byli to, brat Pascual Piles i brat Donatus Forkan. W tym świadectwie chciałbym podzielić się moimi doświadczeniami związanymi z wizytowaniem wspólnot Zakonu w wielu różnych krajach. Tak ogromna liczba braci i współpracowników żyje powołaniem szpitalniczym starając się pomagać niezliczonym tysiącom ludzi cierpiących z powodu ubóstwa, choroby i niepełnosprawności w ponad 50 krajach na całym świecie. Powołanie szpitalnicze ucieleśnia się na wiele różnych sposobów, od wielkich szpitali, poprzez domy opieki i dzieła dla chorych psychicznie, dzieła dla niepełnosprawnych o lżejszym stopniu upośledzenia, aż do małych wiejskich przychodni lekarskich w dalekich wioskach, gdzieś na krańcach świata. Te wszystkie dzieła są wyrazem tego samego, wielkiego charyzmatu szpitalnictwa.