W kwietniu 1990 r. trafiłam do Kliniki im. św. Rafała w Bogocie, aby odbyć staż po studiach pielęgniarskich. W klinice zaczęłam poznawać życie i dzieło św. Jana Bożego i z wielu powodów się z nim utożsamiałam. Moja codzienna praca polegała na zajmowaniu się osobami starszymi i chorymi na przewlekłą niewydolność nerek. Poznałam wiele historii życiowych, które bardzo mnie uwrażliwiły na cudze cierpienie.

Nauczanie zawsze było moim ukrytym pragnieniem. Po zakończeniu stażu zaczęłam uczyć w Szkole im. św. Rafała w Bogocie. Miałam ogromne szczęście, gdyż zostałam wykładowcą dla ponad 300 studentów. Stanowiło to możliwość przeżycia wielkich rzeczy, okazję do wyzwań, ubogacających doświadczeń i do poznania osób, które same mnie kiedyś uczyły i formowały.

Następnie, w maju 1994 r., sama miałam okazję uczestniczyć w tworzeniu Szkoły Pielęgniarskiej im. św. Rafała w La Ceja-Antioquia. Moje powołanie, jako pielęgniarki i jako wykładowcy wzmocniło się, a jednocześnie charyzmat św. Jana Bożego przeniknął do mojej duszy, do mojego serca, do całej mnie jako osoby przynależącej do rodziny, wspólnoty, Zakonu.

W tej szkole spędziłam 20 lat, tam znalazłam inspiracje do dalszego wzrastania jako człowiek i kontynuowania formacji młodych ludzi, aby jak najlepiej wykonywali swoją pracę na rzecz chorych i potrzebujących.