„Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem” (Koh 3).

Chcę podziękować Bogu i św. Janowi Bożemu, że dali mi szansę poznania, zafascynowania się, a później możliwość dzielenia charyzmatem szpitalnictwa, a także życia nim bezpośrednio, w czasie wieloletniej pracy w schronisku św. Jana Bożego w Madrycie.

Sądzę, że było to dla mnie wyjątkowe miejsce i najlepsza szkoła. Tutaj każdego dnia wciela się w życie charyzmat szpitalnictwa, który polega na serdecznym przyjmowaniu każdego, kto do nas przychodzi. Takiego, który nie jest przyjacielem, znajomym czy bliskim, który mógłby nam coś ofiarować w zamian. Przeciwnie, myślę o obcym, który puka do drzwi i prosi o opiekę, jedzenie, nocleg. Nie ma niczego,  gdyż potrzebuje wszystkiego. Tutaj w ośrodku mamy możliwość otoczyć integralną opieką każdą taką osobę. Ale, żeby móc to zrobić, choćby żeby przygotować dobry posiłek, wszystko trzeba robić z MŁOŚCIĄ.

W tym ośrodku doświadczyłam nowych przeżyć i emocji. Wszystko było tak różne od tego, co znałam dotychczas. Wiele rzeczy nie pasowało do siebie i musiałam wyłączyć stary sposób myślenia, do którego byłam przyzwyczajona. Później odkryłam bogactwo i wartości, jakie się skrywały w tych pozornie niezrozumiałych sytuacjach. Dzień za dniem szpitalnictwo przenikało moje życie, dzięki czemu odkryłam wartość dzielenia się, dawania i otrzymywania.

Czuję się wyróżniona, że mogłam doświadczyć, w jaki sposób szpitalnictwo odsłania nowy horyzont życia, w każdym miejscu i czasie.