Odkrycie szpitalnictwa było punktem zwrotnym w moim życiu kierowanym przez Boga. Wychowałam się w Kattappana (Kerala) w atmosferze bliskości z Bogiem. Żywoty świętych, słowa i świadectwo życia moich rodziców, nauczycieli, księży i sióstr zakonnych, zainspirowały mnie do tego, aby szukać czegoś więcej niż tylko satysfakcji, którą oferuje ten świat. Dla mnie pytaniem nie było "z kim powinnam spędzić moje życie" ale "gdzie i jak powinnam rozpocząć moją posługę" Kiedy pracowałam, jako pielęgniarka w St. John's Hospital w Kattappana, odpowiedź na moje pytanie powoli się klarowała. Moja rodzina niezwykle szanowała misjonarza-bonifratra brata Fortunatusa, który bardzo dużo zrobił dla ubogich i założył szpital w Pratheekshabhavan. Kiedy powiedziałam rodzinie o moim pragnieniu zostania siostrą zakonną, po pierwszej reakcji spowodowanej zaskoczeniem, zasugerowali mi, abym wzięła pod uwagę Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Jana Bożego, jeżeli faktycznie czuję powołanie do dzielenia się miłosierdziem. Nocne dyżury dały mi możliwość głębszej refleksji i przygotowania się duchowo do poświęcenia mojego życia Bogu. Także wiele innych osób, szczególnie, będący dla mnie przykładem do naśladowania bracia, siostry i pracownicy szpitala, zachęcali mnie abym wstąpiła do Sióstr św. Jana Bożego. Rozpoczęłam więc formację i 8 marca 2003 roku złożyłam moje pierwsze śluby. Profesję wieczystą złożyłam w styczniu 2009 roku. Każdego dnia dziękuję Bogu, za to, że obdarzył mnie łaską powołania i charyzmatem św. Jana Bożego.