Pracuję w klinice Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego w Ceja. Miałam ten przywilej, że 36 lat temu trafiłam do tego dzieła prowadzonego przez Braci Szpitalnych. Wykonuję pracę krawcowej, ale jeżeli jest taka potrzeba, to także inne prace. Od kiedy jestem zatrudniona w klinice, bracia zaufali moim umiejętnościom i dali mi szansę na zdobycie doświadczenia i rozwoju w życiu osobistym i zawodowym.

Do bycia członkiem tej wielkiej Rodziny Szpitalnej najbardziej motywuje mnie oddanie osobom najsłabszym, jakimi są ubodzy, chorzy i potrzebujący, a zwłaszcza osoby cierpiące na choroby psychiczne.

Charyzmat Zakonu zachęcił mnie do wykonywania mojej pracy profesjonalnie i z serdecznością, zarówno wobec naszych pacjentów, jak też braci i współpracowników.

Poczułam, że Pan miał dla mnie misję i z biegiem czasu zaczęłam się łączyć w tym oddaniu dla potrzebujących, licząc zawsze na wsparcie i wskazówki moich kolegów, jak również braci.

Dziś mogę powiedzieć, że spełniłam marzenia: stworzyłam ognisko domowe, posiadam własne mieszkanie, spoglądam na swoje dzieci realizujące się zawodowo i ogólnie mam wszystko, co chciałam mieć.

Jestem wdzięczna za gesty przyjaźni i braterstwa, którymi obdarowali mnie wszyscy bracia, jak również koledzy i koleżanki z pracy oraz chorzy, którymi się opiekowałam.