Moje powołanie od początku było dla mnie wielką tajemnicą. Nigdy wcześniej nawet przez myśl mi nie przyszło, żeby zostać bratem zakonnym. Kiedy chodziłem do szkoły, miałem wiele różnych pomysłów na to kim będę, wtedy nie wiedziałem nawet, co to jest życie zakonne.

W pewnym momencie zacząłem uczyć się technik medytacji, wtedy też zacząłem myśleć o rzeczach dotyczących BOGA. Nie zdawałem sobie sprawy, że medytacja jest także procesem uczenia się o BOGU i że BÓG poprzez medytację może nauczyć nas wiele rzeczy o sobie. Po pewnym czasie zacząłem rozmawiać z różnymi ludźmi szukając mojej drogi życia. Tak było aż do pewnego dnia, kiedy spotkałem mojego przyjaciela Richarda Alimamy Kabia, który był aspirantem do Zakonu św. Jana Bożego. On opowiedział mi o Założycielu, św. Janie Bożym, o tym, że był człowiekiem miłosierdzia, pełnym oddania dla innych i dla zbawienia ich dusz a także o tym jak opiekował się ubogimi, chorymi i potrzebującymi. Jego słowa tak bardzo mnie poruszyły, że zacząłem zadawać sobie przeróżne pytania: jak to jest możliwe, czy może istnieć osoba tak dobra...? Richard starał się odpowiedzieć na wszystkie moje wątpliwości, mówił mi też o współczesnych braciach św. Jana Bożego, ich charyzmacie, codziennej posłudze. Od tamtego dnia zacząłem myśleć o życiu konsekrowanym o poświęceniu się Bogu o służbie Kościołowi.

Kilka tygodni później, Richard zaprosił mnie na spotkanie z braćmi. Wtedy zobaczyłem ich po raz pierwszy. Przyjęli mnie bardzo serdecznie, a ja byłem bardzo szczęśliwy, że wreszcie mogłem ich poznać i z nimi porozmawiać. Odpowiadając na moje pytania wyjaśnili mi, co powinienem zrobić, aby móc wstąpić do zakonu: przede wszystkim musiałem przyjąć chrzest i bierzmowanie w Kościele katolickim a ponadto osiągnąć odpowiedni poziom wykształcenia. Zacząłem uczęszczać na niedzielne spotkania i jednocześnie rozpocząłem katechizację przygotowującą do chrztu i bierzmowania. Zostałem ochrzczony w 2009 roku a bierzmowany w 2010 w Parafii św. Piotra w Diecezji Makeni.

Następnie zostałem wysłany do Senegalu, gdzie odbyłem dwuletni postulant. Dowiedziałem się wtedy bardzo dużo nowych rzeczy o Zakonie, o modlitwie i o pracy duszpasterskiej. Po ukończeniu postulantatu, w 2012 roku, zostałem przyjęty do nowicjatu. Także nowicjat trwał dwa lata: pierwszy rok był rokiem kanonicznym a drugi był poświęcony na zdobycie doświadczenia w życiu wspólnotowym. Był to dla mnie bardzo ważny czas, w pełni zdałem sobie sprawę z tego, na czym polega życie we wspólnocie. Pierwsze śluby złożyłem w maju 2014 w kaplicy p.w. świętego Ryszarda Pampuri w domu nowicjatu w Lomé - Togo.

Powołanie jest Bożym wezwaniem do tego, by Jemu służyć, jest także drogą życia, którą Bóg dla nas przygotował. Te drogi mogą być różne, może to być droga powołania zakonnego lub kapłańskiego może to być droga powołania małżeńskiego. Dziękuję Bogu za to, że powołał mnie do Swojej służby w zakonie i modlę się, prosząc o wszystkie niezbędne dary, abym mógł wytrwać w Jego powołaniu. Amen.