Mam na imię Ana Maria, pochodzę z Barcelony, chociaż moi rodzice i siostra mieszkają obecnie w Sewilli i Grenadzie. Moje świadome i przemyślane zbliżenie do charyzmatu szpitalnictwa nastąpiło siedem lat temu, kiedy zaczęłam pracę w bibliotece.

Nie chcę powiedzieć, że do tamtego czasu nie znałam wartości tego charyzmatu. Wychowałam się w rodzinie skromnej i pracowitej. W domu mojej babci furtka zawsze była otwarta. A kiedy wybijał dzwon, szliśmy z dziadkiem na Mszę świętą. Moi rodzice przeprowadzili się i zamieszkali na obcej ziemi, ale też ją pokochali, szanują ją i uważają za swój dom. Nie mogę powiedzieć, że nie odczuwałam serdecznego przyjęcia ze strony innych, tylko, że czasami nie zdawałam sobie z tego sprawy.

W swojej pracy mogłam poznać i odczuć styl św. Jana Bożego za pośrednictwem poznanych osób. Jeśli w zachowaniu i postawie innych zauważy się cechy tego stylu, po prostu nie można mu się oprzeć, człowiek zostaje nim przesiąknięty i zarażony. Sądzę, że na tym właśnie polega poczucie przynależności do Rodziny Szpitalnej.

Nie oczekuję niczego niesamowitego. Chcę żyć i przekazywać rodzinie, przyjaciołom, kolegom i wszystkim, których spotykam wartości, które składają się na charyzmat szpitalnictwa. Chcę dawać z siebie to, co najlepsze w najdrobniejszych sprawach, które wypełniają nasze życie.