Chciałabym podzielić się z wami częścią mojego 14-letniego doświadczenia zawodowego związanego ze szpitalem św. Jana Bożego w Sewilli.

Pisząc o tym, czuję wielką radość i wdzięczność Panu za miłość i życie, które mi dał.

Jestem pielęgniarką na oddziale opieki paliatywnej. Zawód zawdzięczam sąsiadom. Gdy umierała sąsiadka, spędziłam przy jej łóżku całą noc. Nie mieli rodziny i coś mi mówiło, że nie powinnam zostawić ich samych, tym bardziej, że byli ważnymi osobami w życiu mojej rodziny. Po tym doświadczeniu zdecydowałam się pójść do szkoły pielęgniarskiej.

Praktyki odbywałam w szpitalu, w którym obecnie pracuję. Miałam szczęście spotkać siostrę Pilar Fernández (ze Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Misjonarek), która była moją opiekunką i wzorem do naśladowania. Do dzisiaj zresztą się przyjaźnimy. Poruszyło mnie jej bezpośrednie i proste podejście do chorych i ich rodzin.

Nie uczyła mnie techniki, ale najważniejszych wartości w tym zawodzie: „Opiekować się i być blisko chorego i rodziny, wypełniając słowa i naśladując czyny Jezusa”. Dla mnie, na tym właśnie polega realizacja szpitalnictwa.