Jestem dyrektorem specjalnego ośrodka wychowawczego.

Służba oznacza pomaganie innej osobie w sposób spontaniczny, czyli przyjęcie stałej postawy współpracy. Można przypomnieć sobie zdarzenia, kiedy ktoś nieznany pojawia się dokładnie wtedy, gdy potrzebujemy pomocy, pomaga nam i znika, a my nic o nim nie wiemy. Osoby, które chcą służyć, cały czas są uważne i czujne. Obserwują i szukają okazji, żeby pomóc. Zawsze pojawiają się niespodziewanie, z uśmiechem i wyciągniętymi dłońmi. I zawsze, gdy ktoś oddaje nam przysługę, rodzi się w nas głęboka wdzięczność. A za każdym razem, gdy pomagamy innym, nawet w najdrobniejszej sprawie, daje nam to siłę, żeby pokonać lenistwo, dając tym, którzy nas otaczają czas, żeby zajęli się różnymi sprawami, albo po prostu odpoczęli od codziennych trudów. Dlatego trzeba koniecznie upowszechniać kulturę, która promuje postawę służby i powołanie do niej, jako wartości społeczne, ponieważ zasługuje na większe globalne uznanie. Ci, którzy oddają swoje życie na służbę innym, powinni być bardziej dowartościowani. Nic nie może nadać naszemu życiu większego sensu, niż rzeczywiste służenie naszym bliźnim, czy to rodzinie, przyjaciołom, pacjentom, kolegom, sąsiadom czy zwyczajnie współobywatelom.