Nasz Zakon Szpitalny jest dzisiaj obecny w pięćdziesięciu krajach, na pięciu kontynantach, gdzie prowadzi około 400 dzieł apostolskich.

Otrzymaliśmy w spadku charyzmat szpitalnictwa, a więc naśladując naszego Założyciela pełnimy misję poświęcając się chorym i potrzebującym. Jest to nasz sposób życia i działania oraz ukazywania naszej duchowości.

Zajmujemy się osobami cierpiącymi prowadząc działalność na polu lecznictwa i opieki społecznej. Kościół określa nas mianem Zakonu żebraczego, a my zawsze staraliśmy się nieść ludziom pomoc i otaczać opieką osoby znajdujące się w potrzebie.

W różnych krajach i w różnych ośrodkach pracujemy ramię w ramię z organizacjami państwowymi, zawsze w porozumieniu z Ministerstwami Zdrowia, Ubezpieczenia Społecznego i innymi instytucjami świeckimi, jak samorządy itp.

Jesteśmy obecni również w krajach słabo rozwiniętych, gdzie w Ośrodkach naszego Zakonu, w oparciu o zasadę pomocniczości i w duchu działalności misyjnej, zaspakajamy miejscowe potrzeby w zakresie opieki lekarskiej i socjalnej.

Służymy ludziom chorym, a szczególnie cierpiącym na choroby umysłowe. W ostatnich latach rozwinęliśmy również działalność placówek leczenia paliatywnego, dla chorych na AIDS, osób dotkniętych chorobą Alzheimera i innych.

Posiadamy także specjalistyczne Ośrodki dla osób niepełnosprawnych psychicznie lub fizycznie, dla osób starszych, ludzi bezdomnych oraz realizujemy programy dla uzależnionych od narkotyków i alkoholu.

Oprócz Współbraci w naszej misji bierze udział 63.076 współpracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, ponad 23.049 wolontariuszy oraz wielu darczyńców, którzy wspierają nas finansowo ufając w skuteczność naszego projektu.

Z pracującym w naszych ośrodkach personelem i wolontariuszami staramy dzielić się zasadami, na których pragniemy opierać naszą misję, a także naszymi wartościami oraz realizowanym projektem, mając zawsze na uwadze poszanowanie osobowości każdej osoby.

Mimo że przebywamy w różnych społeczeństwach, zgodnie z katolicką tożsamością naszych ośrodków, działalności leczniczej, rehabilitacyjnej oraz opiece nad chorymi i ludźmi z marginesu społecznego, towarzyszy zawsze działalność ewangelizacyjna. Przekazujemy słowami, a przede wszystkim stylem naszego życia Dobrą Nowinę, która przyniósł nam Jezus Chrystus. Naszym sposobem ewangelizowania jest przede wszystkim przyjmowanie wszystkich osób i akceptowanie ich takimi, jakie są oraz staranie się pomagać im w przybliżaniu się do Chrystusa i Jego Kościoła, czyli poszukiwaniu prawdziwego sensu życia.

W naszym, coraz bardziej zmaterializowanym i zeświecczonym świecie, pragniemy być wyrazem Kościoła miłosierdzia.