Dla mnie szpitalnictwo jest sednem Ewangelii. Każe bezwarunkowo przyjmować drugiego człowieka. Będąc stworzonymi na Boże podobieństwo, to co czynimy innym ludziom, czynimy samemu Bogu. Szpitalnictwo oznacza ofiarowanie całego siebie bez względu na konsekwencje. Jest to ofiarność, troska, miłość, akceptacja. Szpitalnictwo nie zna granic, a miłość z niego wypływająca wylewa się na wszystkich ludzi, niezależnie od wyznania, koloru skóry, płci czy narodowości. Gdy spotykamy się z drugim człowiekiem, dajemy mu całego siebie, bo w tym spotkaniu obecny jest Bóg.

W Olallo House, gdzie pracuję od czterech lat, spotykam ludzi zranionych na wiele różnych sposobów, ludzi którzy żyli na ulicy, czasem przez wiele lat. Przybywają do Olallo House, gdy są najbardziej bezbronni: bez grosza przy duszy, brudni, często pod wpływem alkoholu lub środków odurzających, odseparowani od swoich rodzin. Wielu straciło wszystko, co mieli, a niektórzy z nich nie posiadają żadnego obywatelstwa. W takich sytuacjach praktykowanie szpitalnictwa może być dużym wyzwaniem, ale szpitalnictwo może wyrazić się najpełniej wtedy, gdy robisz wszystko, aby wypełnić ewangeliczne przesłanie Jezusa Chrystusa, który zawsze podkreślał godność i wartość osoby ludzkiej.