Rehabilitacja według Boga, a raczej "rehabilitacja prowadzona przez Boga".

Wolę o tym tak myśleć, to znaczy żyć w poszukiwaniu Pokoju i Miłości. Myślę, że dobrym sposobem na to jest gotowość, ukazanie pełnej i całkowitej gotowości na przyjęcie i słuchanie, okazywanie niezmierzonej łagodności w pielęgnacji, wprowadzanie dobrego nastroju, uspokajanie i "pocieszanie" cierpliwie i z jak największym oddaniem, a także dążenie do wykonywania naszej pracy z determinacją, optymizmem i kompetentnie (gotowi do zmian i formacji permanentnej), z powagą, napełniając optymizmem naszego ukochanego brata w kłopotach oraz ciesząc się, radując, chwaląc i dziękując naszemu Panu Bogu za małe i wielkie osiągnięcia. Myślicie, że przesadzam lub, że to za mało? Być może! Wiem natomiast jedno, jestem jeszcze zbyt daleko, by być w pełni i nieustannie w Bogu, wiem, że jeszcze daleka droga przede mną. Dostrzegam ułomności i słabości człowieka, szczególnie moje, dlatego też znalazłem sposób na pokonanie tych frustracji i przeszkód: z wielką pokorą akceptować ograniczenia ludzkiej natury i z sercem łagodnym i zdecydowanym kierować się do Boga. Amen.

Pokój wszystkim i czyńcie bracia dobro!