Nazywam się Ewa, pracuję w szpitalu w sekcji odpowiedzialnej za utrzymanie czystości. Często zajmuję się sprzątaniem i dezynfekcją łóżek na oddziale, ale także dość często sprzątam w pokojach pacjentów. Moje świadectwo odnosi się do obu moich zajęć.

Są pacjenci, którzy uwielbiają rozmawiać, inni natomiast wolą być zostawieni w spokoju. Kiedy pracuję w obecności pacjentów, zawsze staram się zwrócić uwagę na to, czego potrzebują. To dotyczy także wszystkich innych osób z którymi mam kontakt. Wiem, że w wielu przypadkach, powiedzenie dobrego słowa, może być bardzo ważne. Dla mnie to jest sposób na przeżywanie szpitalnictwa w codziennym życiu.

Pewnego razu ja sama stałam się odbiorcą pięknego gestu uwagi i szpitalnictwa ze strony pacjenta. Gest ten bardzo głęboko mnie poruszył. W owym czasie byłam zajęta przede wszystkim pracą na oddziale i nie miałam bezpośredniego kontaktu z pacjentami. Pewnego dnia, jeden z pacjentów przyszedł do mnie i powiedział, że dotychczas nie zdawał sobie sprawy ile osób w szpitalu pracuje „za kulisami”. Dzień później podarował mi jajko wielkanocne (był to okres Wielkanocny). Ten gest pozwolił mi zrozumieć, jak ważne jest uświadomienie sobie istnienia wszystkich otaczających nas osób i jak bardzo gratyfikujące jest odczuwanie uwagi i uznania ze strony innych, nawet jeżeli tylko poprzez drobne gesty.