Jestem jednym z braci, którzy pracują w wiejskim ośrodku zdrowia w Walamu w Prowincji Sepiku Wschodniego, w Papui Nowej Gwinei. Zakon jest tu obecny od 1997 roku. Od samego początku działalności braci w Walamu współpracują oni z St. Francis High School. Właśnie troska o zapewnienie opieki medycznej nauczycielom i uczniom tej szkoły była powodem, dla którego bracia tutaj przybyli. Mały szkolny gabinet lekarski szybko przemienił się w klinikę, która zapewnia opiekę medyczną okolicznej ludności. Została także utworzona filia kliniki w odległej wiosce zwanej Suau. Moi współbracia, którzy tam pracują są wykwalifikowanymi pracownikami medycznymi. Ja nie mam takiego przygotowania, zajmuję się pracami budowlanymi, instalacją elektryczną i remontami. Wiele osób mi to powtarza, i ja sam jestem o tym przekonany, że moja praca jest w takim samym stopniu częścią powołania szpitalniczego, jak opieka pielęgniarska i medyczna. Zdaję sobie bowiem sprawę, że gdyby mnie tu nie było, klinika nie mogłaby działać tak sprawnie, a pacjenci nie mogliby otrzymać tak dobrej opieki jaką powinni. Myślę, że moje świadectwo jest również ważne, gdyż pokazuje, że powołanie szpitalnicze jest bardzo szerokie i że każdy talent może być wykorzystany dla dobra chorych i ubogich oraz być ważną cegiełką szpitalnictwa św. Jana Bożego.