Über Gastfreundschaft zu reden, heißt über die verschiedensten Arten von Gastfreundschaft zu Dziękuję za możliwość podzielenia się moim doświadczeniem pracy razem z bonifratrami w Solbiate (Como).

Pracuję w domu opieki od 31 lat, zajmuję się animacją i koordynuję działalność dzieła, które gości 212 seniorów.

Moje silne poczucie przynależności do Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego jest w szczególności zasługą jednego z braci, którego przykład wywarł na mnie ogromy wpływ. Spójność jego życia z charyzmatem szpitalnictwa, jego pasja w zapewnianiu wszystkiego tego, co najlepsze podopiecznym i pracownikom, jego oddanie dla Prowincji Lombardzko-Weneckiej i współbraci, były drogowskazem w moim młodzieńczym życiu, kształtując i umacniając wartości osobiste i wiarę, sprawiając, że coraz bardziej przyjmowałam do serca charyzmat szpitalnictwa i wcielałam go w życie w codziennej pracy zawodowej.

W ciągu tych lat, działalność animacyjna była i jest elementem, o który w naszym domu opieki zawsze dbaliśmy, jako o coś bardzo ważnego, świadomi, że opieka nad każdą osobą musi być integralna, a dla osób w podeszłym wieku, nie może w niej zabraknąć, przede wszystkim, wymiaru międzyludzkiego i duchowego. Tylko wtedy inne zabiegi terapeutyczne są naprawdę skuteczne.

Staram się promować szpitalnictwo w naszym dziele, umożliwiając seniorom pobyt w domu otwartym na świat, organizując przestrzeń prywatną i wspólną tak, aby jak najbardziej były one podobne do środowiska rodzinnego, by zmniejszyć poczucie dezorientacji wynikające z instytucjonalizacji domu opieki i sprawić, aby seniorzy bardziej akceptowali swoją nową sytuację życiową.

Po 31 latach czuję się częścią wielkiej rodziny bonifraterskiej i zawsze – poprzez moją pracę, wykonywaną z zaangażowaniem i poświęceniem – staram się przekazywać innym miłosierną miłość.

Dziękuję Panu, że mnie wybrał, że sprawił, iż spotkałam bonifratrów i że dał mi siłę, aby kroczyć drogą wytyczoną przez św. Jana Bożego.