W lipcu 2011 roku rozpoczęłam pracę jako fizjoterapeutka w St. John of God Polyclinic w Manili. Czasami zastanawiam się, czy to był przypadek, czy przeznaczenie, że na mojej drodze życia spotkałam Braci Szpitalnych św. Jana Bożego. Niezależnie jednak od tego, jestem niezwykle wdzięczna, że mogłam przyłączyć się do ich misji szpitalnictwa opiekując się ubogimi, chorymi i niepełnosprawnymi. Mimo, że spodziewałam się, że moja praca nie będzie łatwa, szybko udało mi się przyjąć ducha służby i szpitalnictwa, który jest wyczuwalny w klinice. Każdy dzień jest dla mnie, jak gdyby pierwszym dniem pracy, mimo że każdego dnia uczę się bardzo dużo. Jako fizjoterapeutka mam wiele różnych obowiązków, ale jednym z najważniejszych jest ciągłe rozwijanie we mnie otwartości na potrzeby innych ludzi. Pomimo, że nie pochodzę z zamożnej rodziny, to z całą stanowczością mogę powiedzieć całemu światu, że jestem niezwykle BOGATA. Przemierzając tę drogę życia otrzymanego od Boga, wiem, że już udało mi się osiągnąć coś niezwykle cennego. Zrozumiałam to po kilku latach mojego doświadczenia w tej wspólnocie. Moje spotkania z ludźmi, którzy zwracają się po pomoc do Zakonu, bo mieli mniej szczęścia w życiu, pozwalają mi zrozumieć, jak bardzo Bóg mi pobłogosławił. Nauczyłam się doceniać wartość życia. Jestem pewna, że moja podróż przez życie będzie miała szczęśliwe zakończenie, jeżeli będę służyła innym. To jest krótka historia tego w jaki sposób poznałam szpitalnictwo i jak konkretnie je realizuje w mojej pracy zawodowej.