Żyć, odczuwać, rozwijać i szerzyć szpitalnictwo jest wyborem mojego życia, moją realizacją osobistą i zawodową.

Charyzmat św. Jana Bożego poznałem 13 lat temu w jednym z dzieł Zakonu w Portugalii. Pracowałem tam jako pielęgniarz, czyli w zawodzie, którego patronem jest właśnie św. Jan Boży. Obecnie mogę stwierdzić, że poznanie i identyfikacja z wartościami, którymi żyję teraz na co dzień, naznaczyło mnie już od samego początku jako współpracownika i wzbogaciło jako człowieka.

Być w stanie otworzyć się na drugiego, cierpiącego człowieka, wyrazić to poprzez drobne gesty, sprawia, że opieka, którą sprawujemy od razu jest inna, bardziej integralna. Życie szpitalnictwem i jego praktykowanie pozwala mi każdego dnia mieć poczucie wypełnienia ludzkiego obowiązku i chrześcijańskiej misji.

Wartość tej misji, którą przekazał nam, jako dziedzictwo św. Jan Boży, jest bez wątpienia niewymierna dla naszego społeczeństwa, a jej przekazywanie jest powołaniem nas wszystkich, członków Rodziny św. Jana Bożego.

Dla mnie powołanie do praktykowania szpitalnictwa przekłada się na predyspozycję do wypełniania misji, podtrzymywaną przez postawy i zachowania ukazujące przywiązanie, poświęcenie, szacunek i postawę wobec innych naznaczoną duchowością.

Szpitalnictwo realizuje się w ten sposób, jako powołanie, na które staram się codziennie dawać należytą odpowiedź i nadawać mu znaczenie, w ciągłym wysiłku upowszechniania drogi i nauczania św. Jana Bożego.

Dziękuję za możliwość życia każdego dnia szpitalnictwem i mam nadzieję, że to powołanie będzie nadal wyzwalać we mnie i w tych, którzy są wokół mnie, tę energię, inspirowaną przez św. Jana Bożego, która czyni, że każde działanie posiada swoją moc.