Mój pierwszy kontakt z Zakonem miał miejsce w Szkole Apostolskiej w Saragossie. To pozwoliło mi bliżej poznać Zakon Szpitalny i jako 17-latek wstąpiłem do nowicjatu.

Od dziecka czułem, że fascynuje mnie misja bonifraterska, tzn. oddanie się na służbę chorym i potrzebującym. To obudziło moje powołanie zakonne, które stopniowo dojrzewało, aż do momentu, kiedy odkryłem wezwanie do naśladowania Chrystusa w Zakonie Szpitalnym. Bracia i inne osoby bardzo mnie w tym procesie wspierali słowem, przykładem i świadectwem.

Ważne było poznanie postaci św. Jana Bożego. Od początku zachwycała mnie jego osoba i doświadczenie. Dzisiaj go naśladuję i ciągle odkrywam w nim nowe rzeczy. To człowiek Boży, który mnie ciągle inspiruje do naśladowania Chrystusa, zgodnie z przykładem, który nam zostawił.

Kidy miałem 19 lat złożyłem pierwsze śluby zakonne, a 8 lat później przyjąłem święcenia kapłańskie jako bonifrater. Od tamtego momentu moje życie oddane było całkowicie szpitalnictwu poprzez pełnienie różnych funkcji w zakresie formacji i duszpasterstwa, przez wieloletnie sprawowanie urzędu prowincjała a teraz przełożonego generalnego Zakonu.

Lata, które spędziłem w bezpośredniej służbie chorym przy opiece i w duszpasterstwie były szczególnie piękne. Zawsze z radością i entuzjazmem przeżywałem powołanie zakonne i przynależność do wielkiej Rodziny Szpitalnej, która na całym świecie zajmuje się najsłabszymi jak współczesny Dobry Samarytanin.