Pamiętam niezwykłe spotkanie z dzieckiem wymagającym szczególnej opieki, kiedy chodziłam do liceum. Dziecko to miało zespół Downa i było odbierane ze szkoły przez matkę. Wtedy nie wiedziałam, co to jest za choroba. To spotkanie było działaniem Opatrzności – zachęciło mnie do zainteresowania się, a potem studiowania, terapii zajęciowej. Obraz tego dziecka coś we mnie poruszył – poczułam, że chcę służyć osobom niepełnosprawnym. Po ukończeniu studiów postanowiłam pracować w ośrodku pediatrycznym, ponieważ uwielbiam przebywać z dziećmi.

Kiedy pracowałam jako nauczycielka w innej instytucji, spotkałam brata Gerarda, który prowadził tam w tamtym czasie katechezę. Ponieważ nie podobała mi się praca, którą wykonywałam, zwolniłam się, a jeden z przyjaciół powiedział mi, że brat Gerard szuka terapeuty zajęciowego do ośrodka San Ricardo Pampuri. Postanowiłam się zgłosić. Poznałam brata Fermina, który zaproponował mi pracę w St. Rafael School for Special Children. Byłam niezwykle szczęśliwa i podekscytowana tym, że mogę zacząć pracę od zaraz, ponieważ było bardzo wiele dzieci, które wymagały szybkiej pomocy, aby ich stan mógł się polepszyć.

To, jak bracia starają się i chcą pomagać tym potrzebującym dzieciom jest inspirujące. Dziękuję Bogu za wspaniałą możliwość, jaką jest dzielenie się moimi umiejętnościami i służenie Mu, pomagając dzieciom w San Ricardo Pampuri Center. Tutaj znalazłam swoje miejsce i przeznaczenie.