Chciałabym wyrazić moją wdzięczność dla Zakonu Szpitalnego i Kliniki św. Rafała za przyjęcie mnie 22 lata temu do Rodziny św. Jana Bożego i za przekazanie mi wartości szpitalnictwa.

Pomimo, że od czasów św. Jana Bożego potrzeby społeczne bardzo się zmieniły, ja zawsze staram się łączyć pracę zawodową z misją szpitalnictwa, wyrażaną poprzez troskę o potrzebujących wewnątrz Zakonu, a ze wzmożoną siłą, poprzez troskę o najsłabszych w społeczeństwie (dzieci, młodzież, samotne matki, osoby starsze), mieszkających na peryferiach, niejako na marginesie. Mają oni nierówne szanse i nie mogą zaspokoić swoich podstawowych potrzeb takich jak pożywienie, opieka zdrowotna, edukacja, mieszkanie, odzież i rozrywka.

Z Bożą pomocą, ze wsparciem braci, dobroczyńców i współpracowników zjednoczonych w misji niesienia pomocy, udało się zmienić ich sytuację i poprawić jakość życia tych rodzin. Stało się tak dzięki następującym programom pomocy społecznej prowadzonym przez Ośrodek św. Jana Grande i Ośrodek św. Benedykta Menni: Zjednoczeni by budować lepsze życie dla najbardziej potrzebujących (poprawa stanu lokali mieszkaniowych), Budujemy drogi (wsparcie dla dzieci i młodzieży o niewystarczających środkach na edukację podstawową, średnią i zawodową), Nikt nie może być głodny (stołówki dla dzieci), Mądrość i doświadczenie (pomoc dla osób starszych), Samodzielne pokolenie (szkolenia techniczno-zawodowe), prowadzimy także Dom Kultury dla dzieci i Centrum Duszpasterskie. Podstawą tych programów jest przede wszystkim szacunek dla godności każdego człowieka, zaś ich celem opieka integralna, będąca wyrazem żywej obecności św. Jana Bożego.