Jan Boży, naśladując Jezusa, zaprasza nas do "goszczenia Boga". Tylko, jeśli przyjmiemy Boga jako „gościa” możemy być w pełni ludźmi pokoju. Moja mama, Pauline McPhee, członek personelu pomocniczego Zakonu Szpitalnego, jako pierwsza pokazała mi, kiedy byłem jeszcze dzieckiem, szpitalnictwo św. Jana Bożego.

Nazywam się Andrew i wcześniej przez wiele lat pracowałem w Kurii Prowincjalnej Prowincji Oceanii w Sydney, w Australii. Wykonując tę pracę przeżyłem wiele wspaniałych momentów, takich jak uczestnictwo w spotkaniu braci i współpracowników z Azji Południowo-Wschodniej, które odbyło się w Korei oraz uczestnictwo w Kapitule Generalnej w roku 2006. Ale najbardziej niezapomnianą rzeczą była możliwość spotkań z podopiecznymi. Szpitalnictwo janowe adresowane jest przede wszystkim do ludzi odrzuconych - bezdomnych, chorych umysłowo, niepełnosprawnych – ofiarowując im akceptację i zrozumienie. Spotykając tych ludzi, czułem się ubogacony i inspirowany do działania, abyśmy naprawdę wszyscy czuli się braćmi. Jest paradoksem, że Boga można znaleźć w słabości, a nie sile, kiedy doznajemy porażki, a nie kiedy odnosimy sukces. Kiedy dzieła braci w Australii i Nowej Zelandii połączyły się w St John of God Health Care PJP, objąłem stanowisko dyrektora misji. To, czego nauczyłem się od braci, ich świadectwo zaangażowania w szpitalnictwo, jest dla mnie fundamentem w mojej aktualnej pracy. Teraz na mnie spoczywa obowiązek, aby nasze dzieła były jak najdoskonalszym wyrazem szpitalnictwa w stylu św. Jana Bożego.