Jakże trudno opisać w kilku słowach wartość i znaczenie charyzmatu szpitalnictwa!

Jakieś dziesięć lat temu, nie wiem dokładnie jak to się stało, czy to za sprawą przypadku, wiary, przeżyć, a może wykształcenia, zdecydowałam się nawiązać współpracę z Zakonem Szpitalnym św. Jana Bożego. Bardzo pragnęłam poznać jego działalność. Dzięki temu poznałam także jego wartości.

Zaszczyt koordynowania wolontariatu pomogły mi stać się tą osobę, którą jestem dzisiaj. Moje relacje z pacjentami i rodzinami są okazją do rozmowy, do dzielenia się uściskiem, radością, smutkami i uczuciami o tysiącu barw. Dzięki temu wzrastam, jako człowiek i mogę stawić czoła własnym lękom i wątpliwościom. Praca z wolontariuszami oraz relacje z kolegami i koleżankami wzmocniły mnie i nauczyły jak radzić sobie w sytuacjach trudnych, jak żyć nadzieją.

Przez te wszystkie lata miałam swoje wzloty i upadki, ale zawsze czułam, że muszę iść drogą zapoczątkowaną przez Jana Bożego.

Szpitalnictwo jest już częścią mnie. Pomaga mi zrozumieć samą siebie, uczy wyrozumiałości i poszanowania innych bez względu na ich stosunek do mnie. Zachęca mnie do spoglądania do mego wnętrza i życia z moimi wadami i zaletami. Uczę się tego każdego dnia.

Św. Jan Boży bardzo ciężko pracował dla innych, ale pokazał nam też jak rozwijać głębokie życie wewnętrzne.