ŚWIADECTWO POWOŁANIA:

Jestem nowicjuszem z Papui-Nowej Gwinei odbywającym formację w nowicjacie na Filipinach. Gdy przybyłem do Manili i zamieszkałem w Amadeo, byłem zaskoczony poziomem rozwoju społeczeństwa filipińskiego, który był wyższy niż w moim kraju. Wkrótce zauważyłem jednak, że życie ubogich jest wszędzie takie same, niezależnie od poziomu rozwoju kraju, w którym żyją. Nasz charyzmat szpitalnictwa zawsze prowadzi nas do ubogich. Będąc nowicjuszem w naszym Zakonie nabyłem doświadczenia potrzebnego w pracy apostolskiej, pracując z braćmi z Filipin. Nauczyłem się od nich wiele na temat szpitalnictwa i jego nieustannego wezwania do stawiania ubogich w centrum naszego życia. W pobliżu nowicjatu nasz Zakon prowadzi sierociniec dla chłopców niepełnosprawnych psychicznie i fizycznie. Lubię pracować z tymi dziećmi i staram się być dla nich jak starszy brat. Szpitalnictwo, które każe przyjmować osoby niepełnosprawne i służyć im, bardzo mnie fascynuje, również dlatego, że Prowincja Oceanii w Papui-Nowej Gwinei prowadzi domy i szkoły dla osób niepełnosprawnych. Serdeczność okazywana osobom niepełnosprawnym obejmuje także ich rodziny i przyjaciół, niesie im pociechę w trudnościach, z jakimi się zmagają i pomaga przezwyciężyć problemy związane z niepełnosprawnym członkiem rodziny