Zadzwoniła mama: „Słyszałam, że Balet Kirowa przyjeżdża do Dublina”…

„Czy chciałabyś, abym załatwił bilety?"

„Myślałam, że nigdy nie spytasz”...

A trzy tygodnie później, otrzymałem ostrego kuksańca w bok od wyżej wspomnianej mamy, gdy powstrzymywałem wielkie ziewanie w trakcie pierwszego aktu Jeziora Łabędziego. Mama powiedziała mi wtedy: „Kiedy widzisz coś doskonałego, nawet jeśli nic o tym nie wiesz, to zdajesz sobie sprawę, że patrzysz na coś wyjątkowego”.

Wytężyłem moją uwagę i naprawdę zaczął mi się ten spektakl podobać. Ona miała rację, „kiedy widzisz coś doskonałego, wiesz, że to jest wyjątkowe”… Choć nie mogę powiedzieć, żebym od tego czasu był na wielu przedstawieniach baletowych!

Piętnaście lat później, razem z dyrektorem, bratem Aidanem Clohessy, wchodziłem do ośrodka św. Jana Bożego w Malawi. Byłem w tym kraju dopiero od tygodnia i wiedziałem, że jest to jeden z najuboższych krajów na świecie, prawie nie posiadający służby zdrowia. Jednak to, co zobaczyłem wywarło na mnie ogromne wrażenie - byłem oprowadzany po światowej klasy obiekcie, gdzie każdy jest traktowany z szacunkiem i godnością, niezależnie od wyznania czy pochodzenia.

Trudno jest znaleźć słowa, które byłyby w stanie oddać to, czego doświadczyłem. Przypomniałem sobie wtedy słowa mojej mamy: „kiedy widzisz, coś doskonałego, wiesz, że jest to wyjątkowe”.

Powszechnie wiadomo, że szpital w Mzuzu (Malawi) jest jednym z najlepszych na terenie Afryki Subsaharyjskiej… jest on po prostu wyrazem szpitalnictwa na miarę XXI wieku