Miałem 16 lat, kiedy bracia prowadzący szpital w Chķa, odwiedzili moją szkołę. Wtedy zacząłem poznawać życie św. Jana Bożego i jego misję.

To wpłynęło znacząco na moje życie. Zacząłem uczyć się w szkole pielęgniarskiej św. Rafała prowadzonej przez Zakon, w której o. Perulan zawsze pokazywał drogę, jaką przemierzył św. Jan Boży, pomagając najbardziej potrzebującym.

Kiedy w 1981 r. ukończyłem szkołę, zacząłem pracować w klinice La Ceja, gdzie byłem pierwszym mężczyzną pielęgniarzem, którzy pracowali w tej strukturze.

Z tego, co wyniosłem z domu, z wcześniejszych doświadczeń zawodowych i zajęć w programach duszpasterstwa szpitala, zrozumiałem, że ŻYCIE MA TYLKO SENS, KIEDY SŁUŻY SIĘ Z MIŁOŚCIĄ.

Odczuwałem wielkie zadowolenie, gdy widziałem, że pacjenci – szczególnie cierpiący na choroby psychiczne – otrzymali z mojej strony ciepłe przyjęcie i ludzkie podejście, które dało im odczuć, że są osobami zasługującymi na troskę i miłość i że warto dla nich poświęcać życie.

Dzięki Bogu, że mogłem poznać misję św. Jana Bożego i dzielić ją z braćmi i współpracownikami, którzy sprawili, że przez te 33 lata pośród nich, moje życie jest owocne. Czuję satysfakcję wiedząc, że czynię DOBRO, DOBRZE CZYNIĄC, jak głosił św. Jan Boży.