Nazywam się Stanislaus Murray. Od 1952 roku jestem bonifratrem, członkiem Prowincji Oceanii. Mieszkam w Sydney, w Australii. Mam teraz ponad 80 lat. Zanim wstąpiłem do Zakonu byłem elektrykiem samochodowym. Zawsze miałem smykałkę do różnych napraw domowych. Kiedy dotarłem do takiego etapu w moim życiu, że nie mogłem się już dłużej w pełni angażować w wypełnianie posługi szpitalnictwa, zacząłem odwiedzać małe dzieła opieki domowej prowadzone w ramach projektu zwanego “Casa Venegas”. Projekt ten ma na celu zapewnianie, byłym pacjentom chorym psychicznie, dalszej opieki po zakończonej terapii. Zacząłem dla nich regularnie wykonywać różne zadania, takie jak wymiana żarówek, mocowanie drzwi i naprawianie mebli. Moja praca, jako taka, nie była istotna, ale moje nieformalne kontakty z tymi ludźmi miały działanie terapeutyczne i personel zachęcał mnie do rozmawiania z nimi w trakcie i po moich naprawach. Po powrocie ze swojej wieloletniej służby w Aptece Watykańskiej, dołączył do mnie śp. brat Fabian Hymes. Jego sposobem na realizowanie szpitalnictwa było przygotowywanie i dostarczanie posiłków niektórym, niezbyt uzdolnionym kulinarnie, ex-pacjentom. W ten sposób, sam wykonując moją posługę szpitalniczą, mogłem obserwować przykład innego bardzo oddanego i życzliwego brata.