Św. Jan Grande urodził się w 1546 r., w Carmona nieopodal Sewilli (Hiszpania). W wieku 19 lat przyjął imię „Jan Grzesznik”. Osiadł w Jerez de la Frontera gdzie poświęcił swe życie Bogu, oddając się służbie na rzecz ubogich, nieuleczalnie chorych, więźniów i prostytutek.

W roku 1574 przyłączył się ze swoim szpitalem do Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego. W krótkim czasie dołączyli do niego nowi bracia, z którymi otworzył kolejne dzieła opiekuńcze. Był człowiekiem niezwykle miłosiernym na wzór Dobrego Samarytanina. Prowadził ascetyczne życie modlitwy w duchu poświęcenia na rzecz bliźnich. Mówiono o nim, że był mistykiem szpitalnictwa.

Biskup Sewilli powierzył mu reformę szpitalni w Jerez i w pobliskich miastach. Jan doprowadził do końca powierzoną mu misję, starając się o zapewnienie skutecznej opieki, jak największej liczbie chorych.

W 1600 r. nie zważając na niebezpieczeństwo osobiście niósł pomoc umierającym podczas epidemii dżumy. Niestety nie uniknął zrażenia i wkrótce sam zmarł. W ten sposób własnym życiem dał świadectwo swojego miłosierdzia. Został beatyfikowany przez Piusa IX, 3 listopada 1853 r. a kanonizowany przez Jana Pawła II, 2 czerwca 1996 r. Jest patronem diecezji w Jerez de la Frontera, gdzie czczone są jego doczesne szczątki w kościele szpitala bonifraterskiego jemu poświęconemu i podniesionemu do rangi „Sanktuarium diecezjalnego św. Jana Grande”.

Módlmy się:

Boże, który w cudowny sposób napełniłeś serce św. Jana Grande charyzmatem miłosierdzia dla więźniów, ubogich i chorych, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem, ukazywali we wszystkim miłosierdzie, byśmy stali się prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa. Amen.