Po dwuletniej przerwie spowodowanej pandemią COVID-19, w dniach 3 - 7 października 2022 r. odbywa się w Rzymie Spotkanie Wyższych Przełożonych. Spotkanie, przypominamy, jest przestrzenią do dzielenia się, do kolegialności i synodalności, okazją, aby omówić tematy dotyczące Rodziny Szpitalnej św. Jana Bożego. Temat wybrany w tym roku po odbyciu kapituł prowincjalnych, brzmi następująco: Liderzy nadziei: Powołani przez Kościół synodalny, jesteśmy zachęcani do podejmowania nowych wyzwań na drodze życia szpitalnego.

Cele : 1 - Refleksja nad stylem przywództwa, aby promować zaangażowanie w charyzmat szpitalny i móc towarzyszyć w życiu i w integralnym rozwoju każdego brata zgodnie z jego etapem życia.

2 -Reinterpretacja posługi przywództwa w świetle przemian w dzisiejszym świecie i Kościele, obejmujących różnorodność i pozwalających na rozwój nowych paradygmatów instytucjonalnych i sposobów zarządzania.

Główne tematy : 1 - Synodalna droga Kościoła: ogólna charakterystyka, mistycyzm i duchowość

2 - Przywództwo Jezusa i przywództwo w dzisiejszym Kościele Synodalnym.

3 - Przywództwo, organizacja, zarządzanie, odpowiedzialność, relacje i sieci systemowe.

4 - Rozwijanie niektórych niezbędnych umiejętności przywódczych: słuchania, dialogu, rozeznawania.

Metodologia : eksperymentalna / partycypacyjna / oceniająca

Przełożony Generalny, brat Jesśs Etayo, w swojej homilii, nawiązując do czytanego w liturgii słowa ewangelicznego fragmentu o „Dobrym Samarytaninie”, zatrzymał się nad pytaniem, które pewien znawca Prawa skierował do Jezusa: „Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? ”. Życie wieczne, przypomina nam Ojciec Generał, nadaje sens naszej wierze i naszemu powołaniu. Bez zmartwychwstania próżna jest nasza wiara, jak powiedział św. Paweł.

Po Mszy św. w swoim przemówieniu otwierającym Ojciec Generał położył nacisk na to, że: Sprawowanie władzy i zarządzanie życiem konsekrowanym na wszystkich jego poziomach, musi być realizowane w stylu synodalnym, z miłością braterską, w duchu dialogu, licząc się z innymi i wysłuchując wszystkich, braci, współpracowników, osoby objęte pomocą oraz wszystkich ludzi znajdujących się w naszym otoczeniu. Musimy kroczyć razem ze wszystkimi, zbliżając się przede wszystkim do najsłabszych i wspólnie z nimi zastanawiać się, jak się mierzyć z różnymi sytuacjami. Czasami trzeba będzie zachęcać i korygować, ale zawsze wysłuchując i rozeznając, czyniąc to wszystko z miłosierdziem.