Dzień 24 kwietnia, dla nas bonifratrów i dla całej wielkiej Rodziny Świętego Jana Bożego, jest nie tylko świętem liturgicznym. Dzisiaj Kościół przypomina światu świętego, którego dobrze znamy, ponieważ jest „jednym z naszych”, jednym ze współbraci, którzy uczynili swoje życie darem dla ubogich, chorych i odrzuconych. Brat Benedykt Menni, który całego siebie poświęcił służbie Królestwu Bożemu, doszedł do pełni świętości, stając się jednym z "najpopularniejszych” świętych miłosierdzia ubiegłego wieku. Sława jego świętości i pamięć o przykładzie miłosierdzia, zapewniły jego rzeźbie miejsce na jednym z pinakli katedry w Mediolanie.

Angelo Ercole, późniejszy święty Benedykt, urodził się w Mediolanie 11 marca 1841 r. Do Zakonu Szpitalnego wstąpił w 1860 r. i po solidnej ludzkiej i duchowej formacji, jeszcze jako młody bart, został przez przełożonych posłany do Hiszpanii, aby odnowić tam Zakon. Podczas swojej misji w Hiszpanii nie tylko wypełnił polecenie restauracji Zakonu, ale Duch Święty zainspirował go do założenia żeńskiego instytutu zakonnego - Sióstr Szpitalnych Najświętszego Serca Jezusa, aby poświęcały się opiece nad chorymi kobietami. W 1911 r. Stolica Apostolska mianowała Benedykta Menni Przeorem Generalnym Zakonu. Zmarł w Dinan we Francji w dniu 14 kwietnia 1914 r.

Dzieło św. Benedykta Menni trwa do dziś, wciąż jest silna i żywa jego profetyczna i charyzmatyczna obecność w dwóch rodzinach zakonnych, dla jednej był jej Przełożonym Generalnym, dla drugiej założycielem.

Święci nigdy nie wychodzą z mody. Ich życie, wybory, ich myśli są zawsze aktualne, ponieważ są życiem i myślą Ducha Świętego, są darem Bożym dla mężczyzn i kobiet na całym świecie.

Mimo nieporozumień, wysiłków, cierpień i trudności jakich doświadczył w swoim życiu, Benedykt Menni nigdy się nie poddawał; jego zdeterminowany charakter, silna, niewzruszona wiara zaprowadziły go, w posłuszeństwie Duchowi Świętemu do powołania do życia nowych sposobów realizowania szpitalnictwa, do wdrożenia nowoczesnych metod leczenia, do opracowania nowych projektów i form opiekuńczych. Pewne intuicje mogą płynąć tylko z serca zakochanego w Bogu i miłującego bliźniego.

Święty Benedykt Menni przypomina nam, że wszystko zaczyna się od Centrum - od Serca Jezusa. Z tego właśnie powodu zgromadzenie, które założył, nosi nazwę Siostry Szpitalne Najświętszego Serca Jezusa. Siostrom zalecał odmawianie krótkiego aktu strzelistego: "O Panie, nie pokładam ufności w sobie, ale powierzam się jedynie Twojemu sercu i jemu się oddaję". Jego duchowość nie była zwykłą pobożnością wyrażającą się nabożeństwem do Najświętszego Serca, była to duchowość, która inspirowała do tworzenia nowych dzieł, w których chorzy i bezbronni mogliby doświadczyć "prawdziwej miłości", tej Bożej, a nie tylko ludzkiej opieki. Opinia o jego świętości jest wciąż żywa wśród nas, przekazuje nam do dzisiaj tę woń i ten entuzjazm do kontynuowania z pasją i zaangażowaniem realizacji prawdziwego charyzmatu szpitalnictwa oraz przekazywania dalej tego daru, który jest zawsze kreatywny, proaktywny i przynoszący nowe życie w Duchu Świętym dla dobra chorych, ubogich i odrzuconych, także w naszych czasach.

Brat Benedykt Menni został beatyfikowany 23 czerwca 1985 r. przez św. Jana Pawła II, a następnie kanonizowany przez samego Papieża 21 listopada 1999 roku.

Z Postulatury Generalnej