Przykład Świętości i Odnowionego Szpitalnictwa

Jego święto przypada 12 lutego

Józef Eulalio - przykładny zakonnik

Błogosławiony Józef Eulalio Valdés był zaangażowanym i wytrwałym bonifratrem. Pan znalazł go na wyznaczonym miejscu, troszczącego się o chorych, dlatego nazwał go „sługą dobrym i wiernym” i otworzył mu drzwi nieba. Kościół beatyfikował go 29 listopada 2008 r. i zachęca nas do naśladowania jego przykładu.

My, Bracia św. Jana Bożego i Kościół na Kubie, a zwłaszcza wszyscy mieszkańcy Camagüey, otrzymaliśmy wiele darów, w tym dar świętości ojca Eulalio, urzeczywistnionej i wyrażonej w szpitalnictwie (por. 1 Kor.1, 3-9). Dziękujemy Bogu za ten wielki dar, tutaj, w mieście Camagüey, w którym ojciec Eulalio mieszkał i dawał świadectwo miłosiernej miłości Pana.

Świadectwa

Po jego śmierci, wielu świadków mówiło o świętości o. Eulalio w następujący sposób:

„przybył do drzwi hospicjum sam, bezimiennie; w chwili śmierci został nazwany: ojcem ubogich”;

przez długi czas był duszą szpitala;

spędził życie pomagając chorym; jedną ręką dawał chleb, drugą dodawał ducha;

jego wspomnienie jest wciąż żywe.

Przez 54 lata oddawał się nieustannej, pełnej poświęcenia służbie chorym i ubogim. Jego działalności pielęgniarskiej, poprzez pokorną i serdeczną duchowość, zawsze towarzyszyła wielka troska o integralną opiekę nad całą osobą.

Zmarł 7 marca 1889 r., podziwiany i opłakiwany przez wszystkich. Jego pogrzeb był znakiem aklamacji jego świętości, wyrazem, że właśnie wstępuje do nieba.

Papież Benedykt XVI, 16 grudnia 2006 r., uznał, że Sługa Boży w heroiczny sposób praktykował cnoty teologalne, kardynalne i pokrewne. A w dniu 29 listopada 2008 r., w mieście Camagüey, został ogłoszony błogosławionym.

Żył Ewangelią miłosierdzia

Błogosławiony Józef Eulalio to dar, przykład, wspaniały wzór praktykowania szpitalnictwa. Błogosławiony Eulalio jest jednym z tych normalnych świętych, który pokazał nam, że świętość nie jest czymś nadzwyczajnym, przywilejem nielicznych, i że można do niej dojść zwykłą drogą, wykonując rzeczy codzienne w sposób niezwykły.

Błogosławiony Eulalio głosił poprzez swoje życie piękną Ewangelię: miłosierdzie, szpitalnictwo, służba chorym, dzieło pomocy: nakarmić, napoić, odwiedzać chorych, leczyć, kochać. Jego życie było obrazem ewangelicznych błogosławieństw (Mt 5); przypowieści o Dobrym Samarytaninie (Łk 10); przypowieści o sądzie ostatecznym: „przyjdź dobry i wierny sługo, wejdź i ciesz się, ponieważ byłem głodny, spragniony, byłem chory ... a dałeś mi jeść, pić, odwiedziłeś mnie …” (Mt. 35).

Błogosławiony Eulalio jest częścią „cudownego ogrodu” świętości Kościoła, jest dumą dla nas, szpitalników, ponieważ jego życie, jego przykład konsekracji zakonnej, sposób przebywania z chorymi w trudnych czasach kryzysu i zmian, winno być dla nas nową wiosną w tym szczególnym momencie społecznym i kościelnym, w którym właśnie żyjemy.

Powołani do bycia świętymi

Niech jego przykład zachęci nas w nadprzyrodzony sposób, do praktykowania szpitalnictwa w trudnych czasach, jak to czynił błogosławiony Eulalio; niech pociągnie nas urok świętości, do której winien dążyć każdy z nas. Wszyscy bowiem jesteśmy powołani, do bycia świętymi, by być częścią tęczy świętych, gdzie każdy świeci innym światłem, ale każdy odzwierciedla światło świętości Boga. Promień światła naszego błogosławionego nazywa się miłosierdzie, nazywa się szpitalnictwo; jest to silne, jasne światło w tej tęczy świętości.

Oto nasz życiowy projekt - być świętymi. Śmiało, odwagi! Zacznijmy uczęszczać na Uniwersytet Ducha Świętego; nauczymy się podstawowych rzeczy. Uczęszczajmy do szkoły świętych naszego błogosławionego brata Eulalio – znajdziemy tam wzór, bliski nam przykład do naśladowania. Nie odkładajmy tego na jutro. Teraz pociąg świętości przejeżdża przed nami; wsiądźmy do wagonu szpitalnictwa, dowiezie nas on do wspaniałego celu.

+ José L. REDRADO, O.H.