W Rzymie, w dn. 18-22 stycznia 2016 r., w Spotkaniu zorganizowanym przez Komisję Duszpasterstwa Powołań i Formacji, którego hasło przewodnie brzmiało: «przeżywać i promować życie szpitalnicze dzisiaj», udział wzięło 63 braci i nasza współpracowniczka Frances Dignan, odpowiedzialna za duszpasterstwo powołań i formację Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego oraz członkowie Zarządu Generalnego.

Uczestnicy na zakończenie spotkania pragną zwrócić się do całej Rodziny Szpitalnej, zwłaszcza do współbraci, chcąc podzielić się przeżytym doświadczeniem, aby w ten sposób inspirować nasze życie braterskie i szpitalnicze: "Podczas tych dni modliliśmy się, rozważaliśmy i rozmawialiśmy o aktualnej sytuacji naszego duszpasterstwa powołań i formacji początkowej, współdzieląc się różnorodnością sytuacji istniejących w poszczególnych regionach, w których Zakon realizuje swoją misję, jak również rozmawiając o pojawiających się wyzwaniach. Drogowskazami dla nas było nasze poczucie bycia Kościołem, nasza tożsamość charyzmatyczna oraz aktualna teologia pastoralna.

Dla wszystkich zebranych była to radosna okazja, aby doświadczyć nowej Pięćdziesiątnicy, odkrywając nasze bogactwo duchowe i kulturowe, poprzez wzajemne, autentyczne otwarcie się na innych.

Te dni rozeznania pomogły nam określić bieżące wyzwania duszpasterstwa powołań i formacji początkowej Zakonu, które wymagają od nas, jako animatorów powołań, większego zaangażowania i odpowiedzialności, a tym samym osiągnięcia większej jedności w działaniu i dawaniu świadectwa szpitalnictwa wśród osób gotowych na przyjęcie powołania.

To spotkanie, zorganizowane w trakcie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia, zachęca nas do przeżywania i ukazywania Miłosiernego Chrystusa, jako centrum naszego charyzmatu, z przekonaniem, że poprzez autentyczną, szpitalniczą postawę wśród braci i współpracowników, będziemy mogli zainspirować nową wiosnę powołań.

Cała Rodzina Szpitalna jest odpowiedzialna za przeżywanie i przekazywanie tego, co czuje w głębi serca.  Nadszedł też czas, aby wspólnie promować nasze duszpasterstwo powołań i rozwijać formację permanentną, jako dwie rzeczywistości, które się uzupełniają i nie powinny być rozdzielane. To wymaga coraz lepszej znajomości dokumentów naszego Zakonu, ich wcielania w życie i promowania formacji  permanentnej, na wszystkich etapach życia.

20 stycznia zamknęliśmy Rok Powołań do Szpitalnictwa, lecz nie kończy się nasza praca i zaangażowanie. Czujemy, że Bóg wzywa nas do dostosowania naszego duszpasterstwa powołań i formacji, aby były ukierunkowane ku wspólnej pracy w regionach, ku tworzeniu wspólnych zasobów, które ułatwią wzajemne ubogacanie się wszystkich i zapewnią, że każda prowincja będzie miała do dyspozycji plan duszpasterstwa powołań konkretny, integralny i elastyczny.

W celu zaktualizowania formacji początkowej Zakonu, musimy połączyć siły i iść w kierunku łączenia naszych dzieł formacyjnych. Dlatego byłoby dobrze, aby dysponować programami formacyjnymi dostosowanymi do obecnych wyrazów naszego charyzmatu, dbać o formację formatorów, położyć większy nacisk na indywidualne towarzyszenie formowanym i formatorom oraz starać się częściej czerpać z naszego duchowego dziedzictwa, wzbogaconego o najnowszy dokument Kościoła: «Tożsamości i misja brata zakonnego w Kościele».

 «Nie pozwólmy się okraść z nadziei» (EG 86). Tymi słowami chcemy zachęcić do kontynuowania i odnowy naszego charyzmatu, nie tracąc sprzed oczu pierwszej Miłości, rozpalając się, po raz kolejny, entuzjazmem św. Jana Bożego, który doświadczył miłosierdzia Bożego w swoim życiu i praktykował je wobec każdego potrzebującego, którego spotkał na swojej drodze... «Byli tak biedni, w tak opłakanym stanie, że złamali mi serce» (1 List do Księżnej Sessy)”.