Dla mnie praca z Zakonem Szpitalnym była błogosławieństwem. Kiedy byłam w szkole średniej poznałam bonifratrów i przez kilka lat udzielałam się w grupie młodzieżowej. Pomagałam w sekretariacie kliniki psychiatrycznej św. Jana Bożego w Chaía, ale po 2 latach sama zrezygnowałam. W 2004 roku zatrudniłam się w kurii prowincjalnej i było to tak ubogacające doświadczenie, że do dziś czuję się wyróżniona.

Jako asystentka administracyjna wypełniam różne zadania, wspieram działy handlowe, wykonuję prace biurowe i inne, ale zawsze staram się pracować jak najlepiej potrafię. Przy tym otoczona jestem atmosferą dialogu z braćmi, którzy zachęcają nas do interakcji z innymi i do nieustannego odświeżania wartości Zakonu, jakimi są: gościnność, szacunek, odpowiedzialność, wysoka jakość pracy, tolerancja wobec innych i co najważniejsze, duchowość. Nacisk położony jest na traktowanie bliźniego, jak siebie samego, mając w pamięci miłość, jaką Bóg obdarza nas w każdym czasie i miejscu oraz przeżywając z radością każdą okazję do służenia.

Mimo to łatwo stracić perspektywę doskonałości w codziennym zabieganiu, pośpiechu, stresie. Ale opierając się na nauczaniu Chrystusa i ciągłym świadectwie Zakonu Szpitalnego, staram się nie zbaczać z drogi, wykonywać swoje zadania z najwyższą starannością i odpowiedzialnością. Jednocześnie nie chcę zaniedbywać dzielenia się z innymi i staram się być wyrozumiała i otwarta na potrzeby bliźnich.