Szpitalnictwo to bycie otwartym na wszystkich ludzi: nie tylko znajomych i przyjaciół, ale także na obcych!” Tego nauczyli mnie św. Jan Boży i proboszcz w mojej rodzinnej miejscowości, który gorąco zachęcał mnie do naśladowania tego świętego. W młodości mieszkałem przez pewien czas u tego proboszcza. To właśnie u niego nauczyłem się, co oznacza gościnność. Jeszcze teraz, po wielu latach proboszcz przyjmuje u siebie każdą osobę, wysłuchuje i stara się pomóc. Był dla mnie przykładem i chciałem być taki jak on. Ale Bóg miał wobec mnie inne plany i zaprowadził do innego kraju, w którym sam doświadczyłem szpitalnictwa, jako gość i jako cudzoziemiec. Obecnie mieszkam w Austrii – kraju, w którym gościnność jest powszechnie odczuwana. Dziękuję Bogu, że powołał mnie do Zakonu św. Jana Bożego, gdzie raduję się, mogąc żyć szpitalnictwem w sposób szczególny, gdyż jest ono moim czwartym ślubem. Moja wspólnota, w której obecnie żyję, codziennie opiekuje się osobami przybywającymi do naszego szpitala i naszych poradni w poszukiwaniu pomocy i widzę, że są one traktowane z poświęceniem, szacunkiem i miłością. Gościnność oznacza dla mnie także czuć się jak w domu, gdziekolwiek jestem. Życzę sobie i całej ludzkości, aby udało nam się dogłębnie zrozumieć słowo „gościnność” i abyśmy nim żyli w duchu nowego przykazania, które Bóg dał nam w Ewangelii św. Jana: „Miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem“.